Lezen & Media

Amy Schumer zwalkt in haar boek tussen prachtig en platvloers

Mocht je de Amerikaanse comédienne Amy Schumer nog niet kennen: ze staat bekend om haar scherpe tong en haar openhartigheid (vaak op het banale af). Op die manier dwingt ze regelmatig discussies af over emancipatie en popular culture. De 36 essays in haar eerste boek ‘Het meisje met de onderrugtattoo’ voldoet precies aan dit plaatje. Ik had meteen een haat-liefdeverhouding met dit boek. Sommige hoofdstukken vond ik simpelweg te inhoudsloos en vulgair of ‘haha-zie-mij-eens’. Andere hoofdstukken raakten mij diep.

De titel van haar boek bevat een overduidelijke verwijzing naar ‘The Girl with the Dragon Tattoo’. Je kunt het op de cover niet zien, maar in het laatste hoofdstuk vertelt Amy dat ze inderdaad in het bezit is van zo’n ‘tramp stamp’. De titel is een perfecte samenvatting van de sfeer van het boek: een sterke, eigenzinnige vrouw, enorm veel intertekstualiteit (vaak wist ik totaal niet over welke series, boeken of celebrity’s ze het had) en veel aandacht voor de wat meer trashy kant van haar persoonlijkheid. Omdat ze overal schijt aan heeft (dat zegt ze dan ook heel vaak).

Amy Schumer pretendeert niet een literair meesterwerk te hebben afgeleverd. Ze geeft in het voorwoord zelfs toe dat ze het allemaal doodeng vindt. Ze vraagt de lezer het boek niet te zien als autobiografie (daar is ze nog te jong voor) of als zelfhulpboek (omdat zij ook maar wat doet), maar ons wel te realiseren dat alles wat ze beschrijft waargebeurd is. Voor de rest wil ze je gewoon laten lachen en hier en daar laten huilen.

Ik had verwacht regelmatig in een deuk te liggen, maar zo grappig blijk ik Amy Schumer niet te vinden. Dat komt omdat de essays die hoofdzakelijk melig bedoeld zijn eigenlijk vooral platvloers en flauw blijken. Essays als ‘Open brief aan mijn vagina’ en ‘Dingen die je niet weet over mij’ zijn echt een gemiste kans, want hadden in zo veel opzichten zo veel beter en interessanter kunnen uitpakken. De prijs die een boek betaalt voor het kritiekloos haar gang laten gaan van een beroemdheid.

Het meisje met de onderrugtattoo is vooral interessant op de plekken waar Amy Schumer wagenwijd een boekje open doet over de intense dingen die ze door de jaren heen heeft meegemaakt. In deze hoofdstukken roept Amy niet gewoon maar de eerste woorden die in haar opkomen, maar kiest ze haar woorden zorgvuldig. En dat merk je. Haar ouders gingen van het ene op het andere moment van rijk naar arm, haar ontmaagding was hoe je er ook naar kijkt een verkrachting, haar vader werd ernstig ziek en een van haar vriendjes bleek een labiele, gewelddadige mafketel. Vooral de hoofdstukken ‘Papa’ en ‘De ergste nacht van mijn leven’ maken grote indruk.

Dat een deel van de humor tegenvalt kan liggen aan de vertaling. Het lijkt mij een vreselijk lastige klus om humor te vertalen, want er zal altijd een deel van het effect verloren gaan. Als je ook maar enigszins in staat bent om een boek in het Engels te lezen, kies dan vooral voor ‘The Girl with the Lower Back Tattoo’. Het boek van Amy Schumer is geen kandidaat voor literaire prijzen, maar een leuk, prikkelend boekje om op een verloren moment te lezen. En humor is uiteindelijk een van de beste gereedschappen om de wereld een beetje beter te maken. Echt iets voor onder de kerstboom van een eigengereide vriendin met een grote bek en een klein hartje. Memo aan mijn vrienden: ik heb dit boek dus al.

Specificaties van het boek

  • Titel: Het meisje met de onderrugtattoo
  • Engelse titel: The Girl With The Lower Back Tattoo
  • Auteur: Amy Schumer
  • Gepubliceerd in: augustus 2016
  • Uitgeverij: The House of Books
  • Aantal pagina’s: 320 pagina’s
  • ISBN-13: 9789044350630
  • Formaat: paperback, ook verkrijgbaar als e-book

Te koop in de boekhandel en bij bol.com.

Cecile Bol on LinkedinCecile Bol on PinterestCecile Bol on TumblrCecile Bol on TwitterCecile Bol on Wordpress
Cecile Bol
Schrijver / dichter / foodie @ Hommelgaard
Zelfstandig ondernemer met tekstbureau Studio Vuurvogel || Dichter, vooral in het Engels || Gezin met Remi, Emily, poes & wat kippen