De laatste weken zie ik op diverse stations reclameposters hangen voor deelname aan medisch onderzoek (proefpersoon voor medicijnonderzoek). De posters spelen vooral in op het financiële aspect, want het verdient best lekker, en een klein beetje op het feit dat je helpt medicijnen te ontwikkelen. Deze posters hebben me aan het denken gezet. Want, los van het financiële aspect, is het natuurlijk zo dat er geen medicijnen op de markt komen als deze niet op mensen getest kunnen worden. Geen ontwikkeling in de medicijnindustrie zonder mensen die ‘vrijwilliger’ zijn.

Je snapt, deze gedachte maakte in eerste instantie dat ik dacht ‘ja natuurlijk wil ik hier aan mee doen’! Want als ik ziek word, of mijn moeder, of iemand anders die ik lief heb, wil ik dat er medicijnen voor zijn. Toen ik wat verder dacht kwamen hier allemaal mitsen en maren bij. Want had ik niet onlangs ergens gezien dat er mensen dood waren gegaan bij medicijnonderzoek? En wat als dit permanente schade aan je lijf veroorzaakt? Of erger nog; wat als het permanente schade aan je hersenen toebrengt? Dan heb ik echt een probleem, aangezien ik daar mijn geld mee verdien. Daarnaast help je de farmaceutische industrie (meer) winst te maken, waar ik ook wat vraagtekens bij heb.

In deze tweestrijd ben ik online ervaringen op gaan zoeken. Ik vond verschillende interviews en andere stukken over dit type onderzoeken vol ervaringen, tips en nuttige informatie. Zo vond ik de nuttige tip om niet mee te doen aan onderzoeken die effecten op je hersenen zouden kunnen hebben, en ook geen onderzoeken met stoffen die blijvende effecten hebben op je lijf. Ook vond ik een duidelijke uitleg over waar de vergoedingen voor onderzoek op gebaseerd zijn. Ik dacht dat gevaarlijke onderzoeken meer opbrachten dan ongevaarlijke onderzoeken. Dat blijkt niet zo te zijn. De vergoeding is gebaseerd op een standaard loon per dag gecombineerd met hoeveel nare tests je moet ondergaan en hoeveel vrije tijd je hebt. Als ze je de hele dag lekprikken, met een speculum aan de slag gaan of iets anders onprettigs, betalen ze je meer dan wanneer je het grootste deel van de dag gewoon je gang kunt gaan.

Toen ik wat verder ging denken ontdekte ik nog een voordeel aan wel mee doen met dergelijke onderzoeken. In een tijd waarin zorg voor de gebruiker steeds duurder wordt (eigen risico rijst de pan uit, steeds minder wordt gedekt door je verzekering) is het een groot voordeel dat je met medisch onderzoek eens in de zoveel tijd een volledige fysieke check-up krijgt. Je weet zo zonder gepeperde rekening hoe het staat met je gezondheid. Ik moet hier wel meteen bij opmerken dat ik het schandalig vind dat zorg zo duur gemaakt is dat zoiets een overweging zou kunnen zijn.

Mijn voorlopige conclusie is dat ik het, onder een aantal voorwaarden (zoals dat het geen medicijnen zijn die invloed kunnen hebben op je hersenen en dat er geen hele invasieve lichamelijke onderzoeken aan verbonden zijn) waarschijnlijk wel wil doen. Dit is natuurlijk mits er een onderzoek langskomt dat in mijn agenda past (zal nog een uitdaging zijn) en me aan staat.

Ik heb me dan ook vast ingeschreven bij een paar sites, zodat ik onderzoeken gemaild krijg en op dat moment mijn afweging kan maken. De doorslaggevende factor was voor mij uiteindelijk toch het belang van het ontwikkelen van nieuwe medicijnen voor enge ziektes waar mensen nu nog aan dood gaan. We hebben allemaal namelijk de mond vol van goede dingen willen doen voor de samenleving, en doen uiteindelijk vaak vrij weinig. Dit is een manier om direct zelf een verschil te kunnen maken.

Lies van Aelst

Historica, politica, vegetariër, gespecialiseerd in denken tijdens de Nederlandse Opstand, boekenliefhebber, moestuinierder met vallen en opstaan