How slow can you go?
Ongeduldig klop ik met mijn vingers op tafel. ‘Bezig met update 6 van 36. Schakel de computer niet uit.’ Witte letters op een blauw scherm brengen de boodschap luid en duidelijk over. Dit gaat nog even duren. Daaronder een zandlopertje dat maar niet leeggelopen raakt. “Kloteding.” Mijn statement lijkt de gang verder uit het apparaat te halen. Tergend langzaam gaat het apparaat van 6 naar 7 naar 8. Bij 12 begin ik ongeduldig door de kamer te stekkeren… In mijn hoofd ga ik de zinnen af waarmee ik dit bericht zal openen. Iets over haast. En dat ze het langzamer aan moeten doen. Langzaam is beter. Ja man, stukken beter. “Pak die van mij dan”, hoor ik mijn lief roepen vanuit de naastgelegen kamer, “die doet het wel”. Ze bedoelt het vast goed, maar ik ben een getergde Microsoftziel. Daar helpt geen goed woord bij.
Thee zetten dan maar. Met chocolade. Want al staat er nog geen letter op papier, dat heb ik inmiddels wel verdiend. In de keuken knauw ik achteloos een groot stuk weg. Tony’s Chocolonely blijkt water niet sneller te laten koken… Dus maar weer terug naar die verrekte laptop. ‘Bezig met update 36 van 36.’ Yes! Licht aan het eind van de diepdonkerblauwe tunnel!
Ik kan beginnen. Haastig hengel ik mijn zakje thee door het ein-de-lijk gekookte water, gris nog wat choco mee voor onderweg en begin met een stuk over langzaam eten, nee, langzaam leven zelfs.
Langzaam.
Heel langzaam.
Dringt het besef door dat ik verdraaid haastig ben voor een slow foodie…
Eten is zoveel meer dan voeding
Als je tot hier gekomen bent, dan heb je rust genoeg om stukken tekst te lezen. Om iets met aandacht tot je te nemen. Mooi! Dat is namelijk precies waar de uit Italië afkomstige Slow Food beweging om gaat: aandacht. In hun geval voor lekker, echt en eerlijk eten. Slow Food wil mensen bewust maken van het voedsel dat ze eten, laten weten waar hun eten vandaan komt, hoe het smaakt en hoe voedselkeuzes de rest van de wereld beïnvloeden. Een betere wereld begint op je bord.
Slow food is letterlijk begonnen als tegenhanger voor fast food. Het was niet alleen het snelle eten dat de oprichters van Slow Food tegen de borst stuitte; het was ook de daarmee gepaard gaande gehaaste manier van leven en het verdwijnen van lokale voedseltradities. Ik ben enorm geraakt door deze filosofie. Eten is zoveel meer dan voeding. Leven is zoveel meer dan haast en druk, druk, druk… Ik kan me voorstellen dat niet iedereen precies wil weten hoe en waar een kaas wordt gemaakt, maar ik denk dat iedereen het met me eens is dat een goede maaltijd met vrienden of een dinertje met je geliefde fijne momenten zijn. Dat gaat over meer dan eten alleen. Dat gaat over vriendschap, gezelligheid en aandacht voor elkaar. En als je weet dat de maker van die kaas ontzettend veel tijd en vakmanschap in zijn beesten en product heeft gestopt, dan smaakt die kaas zonder twijfel stukken beter.
Alles smaakt beter als je er tijd voor maakt
Niet alleen eten verdient een langzame aanpak. Het werkt eigenlijk op allerlei vlakken in je leven beter. Ik heb zelf over het algemeen zo veel haast, dat ik geen tijd heb om het langzaam aan te doen. Tenminste, dat denk ik. Ik ben ondernemer, dus altijd druk, druk. En druk is goed. Toch? Bijna een soort status tegenwoordig. Vraag iemand hoe het met hem of haar is en je krijgt 9 van de 10 keer als antwoord: druk.
Jammer. Ik kom er steeds meer van terug. Het ‘harder, hoger, sneller, beter’ principe is een grijsgedraaide plaat. Hol. Meer omzet en drukte maakt je niet groter en zeker niet beter. Ik hoorde laatst iemand zeggen dat je niet groter moet willen groeien, maar dieper. Dat vond ik een mooi inzicht.
Maar goed, hoe doe je dat, langzamer leven en dieper groeien? Ik denk door te vertragen. Door dicht bij jezelf te blijven en je niet gek te laten maken. Door zo af en toe tijd te nemen voor dingen die er echt toe doen. En dat dan steeds vaker. Tijd voor een goed glas wijn, een gesprek met een vriend, een moestuin.
Of een stuk chocolade.
Maar dan echt heel, heel, héél lekker langzaam.
