Paella, paella, paella. Het is het gerecht dat mij rijst heeft leren eten. Los van nasi dan misschien. Origineel een rijstgerecht vol met kip, chorizo en verrassingen uit de zee. Kan dat in vredesnaam lekker worden met 100% plantaardige gerechten? In 2015 deed ik al een poging, maar nu heb ik deze paella dan echt helemaal onder de knie. Het geheim? Gerookte tofu. Oh ja, en natuurlijk saffraan van goede kwaliteit.
Een van mijn favoriete, op de Engelse keuken gebaseerde lunches is de ‘sarnie’ (sandwich) met vissticks en tartaarsaus. Niet dat ik dat dagelijks at, maar het was toch een beetje een gemis toen ik steeds meer plantaardig ging eten. Gelukkig zijn er tegenwoordig enorm veel veganistische vervangers van vis te koop. Ook het zelf maken van een vegan tartaarsaus blijkt kinderlijk eenvoudig. Tijd voor het delen van mijn recept voor een vegan sarnie met vissticks en tartaarsaus.
Een vegan kookboek more or less speciaal voor mannen en dan geschreven door twee vrouwen. Ik geef toe, dat voelde in eerste instantie een beetje verkeerd. Maar auteurs Lisette Kreischer en Maartje Borst weten heel goed uit te leggen waarom ze voor deze insteek hebben gekozen. En bovendien heb ik nog nooit met zo veel plezier een week lang uit een kookboek gekocht, dan met MAN. EAT. PLANT. Fantastisch.
Naast het zandkoekje is de appelflap toch wel het meest simpele baksel dat je kunt maken. In Nederland wel tenminste. Mijn moeder heeft een lichte hekel aan zoet gebak maken en zelfs zij maakt (overigens heerlijke) appelflappen. Ik was dan ook bijzonder blij toen ik erachter kwam dat het bakken van veganistische appelflappen uitermate simpel is. Zelfs mijn dochter van 4 kan het al (bijna dan).
Ik had al jaren een recept dat mij vanuit een kookboek aanstaarde. Maar het leek mij zo’n gedoe. Aubergines grillen enzo. Ik wist toen ook nog niet wat tahin was (onvoorstelbaar nu, you live, you learn). Maar ik vond melitzanosalata (letterlijk: auberginesalade) zo heerlijk in zowel Griekenland als in Griekse restaurants in ons eigen land… Het moest er toch maar eens van komen. En het maken van melitzanosalata (auberginedip, in andere landen ook wel bekend als baba ganoush) blijkt heel eenvoudig. Inmiddels maak ik met enige regelmaat en portie melitzanosalata en deel ik graag mijn recept voor deze heerlijke dip van aubergine met jullie.
Er gaat weinig boven een echt lekkere spaghetti Bolognese. Om het speciaal te houden, eet ik het niet zo heel vaak. Daardoor is mijn Bolognese heel eenvoudig door de tijd heen meegeëvolueerd vanaf vlees eten, via veelal vegetarisch tot aan zo vaak mogelijk veganistisch. In dit recept vervang ik het gehakt door een combinatie van linzen en champignons. Als bacon gebruik ik I sea bacon zeewier van Seamore: zulk geweldig spul!
Zo eens in de zoveel tijd maak ik een recept waar ik een paar eetlepels hoisinsaus voor nodig heb. Lange tijd kocht ik dan zo’n potje hoisinsaus in de supermarkt of toko. Minus een paar eetlepels hoisinsaus ging de pot de koelkast in en werd hij na een tijdje weggegooid. Bovendien vond ik hoisinsaus uit een potje altijd zo enorm zout; niet heel vreemd als je de ingrediënten checkt op het etiket. Ik ging op zoektocht en wat blijkt: hoisinsaus is ontzettend eenvoudig zelf te maken. Als je al wel met enige regelmaat Aziatisch eet, heb je waarschijnlijk zelfs gewoon alle ingrediënten in huis. En je kunt precies maken wat je nodig hebt. Geen verspilling en in vijf minuten klaar.
In de categorie vegan, vreselijk simpel en oh zo lekker vandaag een recept voor fudge. Of eigenlijk twee recepten want ik heb twee varianten op deze fudge met chocolade: een fudge met Oreo-koekjes en een fudge met (vegan) marshmallows. Yammie, en leuk om weg te geven ook.
Dit recept is geïnspireerd op een gedicht van mij. Het gedicht was al geschreven toen ik op een recept voor veganistische kaneelrolletjes stuitte. Na zo’n drie of vier keer varianten uitproberen van deze koffiebroodjes met kaneel en kersen, ben ik eindelijk voor 100 procent tevreden. Van mijn meest culinaire vriendin tot mijn buurmeisje van 7, iedereen smult van deze zoete broodjes. Met trots presenteer ik: cherry bomb cinnamon rolls.
Een lelijke kale muur waar weinig wil groeien in een handomdraai opvrolijken met een tekening van mos. Dat klinkt leuk! Op verschillende plekken kwam ik blogs tegen met recepten waarmee je eenvoudig een papje maakt waarmee je mos op je muur kunt schilderen. Na verloop van tijd groeit de mos precies in het patroon zoals je het getekend hebt. Zo kun je je naam of huisnummer op de gevel tekenen. Of een plant, dier of ander patroon. Maar ik kom ook een video tegen waarin wordt gezegd dat mos graffiti helemaal niet werkt. Het zou om een hoax gaan die steeds door blogs wordt herhaald. Wij hebben aan de noordkant zo’n stukje muur waar weinig zon komt, niks wil groeien en waar de kliko’s staan. Hoog tijd voor de test! Bestaat mos graffiti echt? Of is het een hoax? Hier mijn ervaring, tips en stappenplan inclusief recept.