Huis & Tuin

Een ontsnapte, tamme vogel in de tuin: wat te doen?

Ineens zie ik een wit vogeltje in de tuin. Wit met een beetje geel. Hij hupst wat in het rond en is veel dichterbij de ramen dan de meesjes en merels die ik meestal in de tuin heb. Volgens mij is het een ontsnapte volièrevogel. Misschien een kanarie of een soort witte vink? Het is december en de winter komt eraan. Zou dit vogeltje dat wel overleven? Misschien moet ik het redden. Wat te doen?

Het vogeltje lijkt geen haast te hebben en laat zich makkelijk van dichtbij bewonderen. Het is duidelijk een tam vogeltje dat ontsnapt is. Ik maak snel een paar foto’s terwijl mijn aangesnelde vrouw een hand pitten en zaden uit de keuken tevoorschijn tovert en naast de vogel op het terras gooit.

Ik stel me zo voor dat dit vogeltje zich niet zal redden in de winter. Het geniet vast van zijn vrijheid. Maar straks zal de winter invallen en zal het langzaam uithongeren of doodvriezen. Misschien moet ik het vangen met de wasmand. Een vogelnet heb ik niet, maar een wasmand helpt vast. En als ik het dan gevangen heb, dan breng ik het naar euh… Ja, waarheen eigenlijk?

Ik besluit het de Vogelbescherming te vragen.

Al snel krijg ik deze reactie van de beschermers van de Nederlandse wilde vogels:

Ineens sta ik voor een dilemma. Dit vogeltje heeft waarschijnlijk zijn hele leven in een kooitje gezeten. Nu is het eindelijk vrij en het geniet van die vrijheid! Het hupst en fladdert vrolijk door mijn tuin alsof hij me wil vertellen hoe blij hij is. Wil ik dit blije vogeltje echt vangen en in een kooitje stoppen? Welk vogelleven heeft meer waarde, dat van een vogel die een aantal jaren in een kooi zit of dat van een vogel die een aantal maanden vrij rondvliegt?

Ik kom er niet uit en besluit een tweede hulplijn in te zetten:

Na een paar minuten krijg ik de volgende reactie van de Dierenbescherming:

Ik besluit het advies op te volgen en bel 144. Bij de centrale vertellen ze me dat ze wellicht kunnen proberen het vogeltje te vangen en de pootring uit te lezen. Als dat lukt ‘wordt het vogeltje herenigd met de eigenaar’. Dat klinkt goed. Spontaan groeit mijn vertrouwen in deze onderneming. Zowel de eigenaar als het vogeltje in mijn tuin staan vast te popelen om herenigd te worden!

Ik word doorverbonden naar de dierenambulance in mijn regio. Het vriendelijke meisje aan de andere kant vertelt me dat er nu even niemand is die me kan helpen en vraagt of ik het vogeltje zelf kan pakken. Ik vertel dat ik dat nog niet geprobeerd heb. Ze raad me aan om het te vangen, in een klein doosje te doen en op een donkere plek te zetten. Als dat gelukt is moet ik haar terugbellen, zodat ze het kunnen komen halen. Afhankelijk van het soort vogel gaat het dan naar de vogelopvang of naar het asiel in een volière.

Ik hang op, kijk mijn tuin in en zie het vogeltje net wegvliegen. Het fladdert over de schutting, langs de boom van de buren, maakt een sierlijke bocht en vliegt ver omhoog tot het uit het zicht verdwijnt.

De vogel is gevlogen. Misschien maar goed ook.

Remi van Beekum on LinkedinRemi van Beekum on Twitter
Remi van Beekum
Permacultuur/voedselbos @ De Hommelgaard
Permacultuur/voedselbos @ de Hommelgaard | Ondernemer @ Kiemfabriek | online communicatie voor duurzame/sociale bedrijven | gitaarmuziek | duurzaamheid | man van Cecile | vader van Emily | Eext/Drenthe