Kind & Opvoeding

Recensie boek: French kids eat everything

Toen ik begon te lezen was ik nogal sceptisch; weer een boek over gezond eten… Maar het leest verrassend gezellig weg en geeft ondertussen nog heel nuttige tips ook! Tegelijkertijd is het ook een verrassende en openbarende kijk op hoe de Amerikaanse (en Franse) eetcultuur in elkaar zitten. Dit is wat ik meeneem van het boek: French kids eat everything.

Verrassend, en heel leesbaar

De 10 regels zelf, die de auteur noemt, vond ik niet opzienbarend. Wél bijzonder is hoe anders de eetcultuur is in Amerika; hoe de schrijfster benoemt dat het daar juist helemaal geen vanzelfsprekende regels zijn. Ik schrok van de korte (10 minuten!) pauze om te lunchen, en van de vele eetmomenten op de scholen (of je voor minimaal 5 keer eten mee wil geven). Ik begrijp opeens heel erg waar het mis gaat in Amerika.

Ik heb ook met grote verbazing gelezen over hoe weinig de schrijfster wist van zelf koken, en van eten in het algemeen. Voor mij is het zo natuurlijk om mijn eigen avondeten te koken en om mijn mini te betrekken bij de bereiding. Voor haar was het dat niet; fastfood leek haar een serieus goede optie voor baby-eten. Terwijl ik het juist veel makkelijker vond om niet van huis weg te hoeven. En nee, natuurlijk hoeven je kinderen niet elk uur iets te eten. Dat doe ik ook niet. Maar als je zelf de hele dag door gewend bent om elke anderhalf uur iets in je mond te stoppen, dan doe je dat met je kinderen ook. Misschien nog wel iets vaker. En niet alleen de mama’s en papa’s doen dat: het zijn ook juist de kinderartsen en kinderdagverblijfmedewerkers die dit aanraden; de mensen van wie je verwacht dat ze echt iets weten over kinderen en goede eetgewoonten.

De 10 ‘regels’

In het boek beschrijft de auteur, Karen de Billon, de 10 regels die zij in de Franse eetcultuur observeert.

  1. Ouders hebben de regie. Jij moet je kind leren om alle eten te eten en lekker te vinden, voornamelijk door het goede voorbeeld te geven.
  2. Nooit ‘emotie-eten’. Eten is geen beloning of zoethoudertje. Natuurlijk hoort lekker eten bij een feestje, vier dat vooral, maar gebruik het niet als opvoed-tool.
  3. Ouders bepalen het menu en de eettijden. Kinderen eten met de pot mee. Jij bepaalt wanneer en wat je kind eet, zij bepalen hoe veel. Als ze iets niet lusten, dan is er bij de volgende maaltijd wel iets wat ze wel lusten. Het is OK als je kind een maaltijd niet eet.
  4. Je eet samen en aan tafel. Eten is een sociale aangelegenheid, waarbij je let op wat je eet en met wie je eet. Geen tv-gehang, geen telefoons, boeken en andere dingen tijdens het eten.
  5. Eet de regenboog. Eet veel gevarieerde groenten en fruit, als hoofddeel van je maaltijden.
  6. Je hoeft het niet lekker te vinden, maar je moet het wel proeven. Je moet eten een keer of 15 geproefd hebben voordat je het een beetje kunt gaan waarderen. Het is OK als je het eerst niet lekker vindt, maar je moet wel blijven proeven. Ook hier moet je natuurlijk het goede voorbeeld geven! Voor groenten die je anders wel lust geldt: je hoeft het niet lekker te vinden, maar je moet het wel eten. (Een paar happen in ieder geval.)
  7. Het is OK om honger te hebben tussen maaltijden door. Je hoeft echt niet elk uur iets te eten, ook kinderen niet. (Tenzij je buiten een lange wandeling maakt, of sport.) Het is OK om hongeriger te worden. Dat maakt proeven bij de volgende maaltijd makkelijker. Met 3 maaltijden en 2 kleine snackmomenten, of 4 maaltijden op een dag heb je echt genoeg.
  8. Eet langzaam en tot je genoeg hebt. Eet mindful, met je hoofd bij wat je eet, zodat je wat langzamer eet. Zo weet je beter wanneer je genoeg hebt. Eet niet totdat je vol bent, dat is eigenlijk te veel. Noem het ook genoeg, niet vol, dat helpt je kind.
  9. Eet vooral echt eten. Dus gewoon gezond eten, geen taarten, koekjes, ’tussendoortjes’, toetjes en dat soort dingen. Feest-eten is de uitzondering
  10. Eten moet vooral leuk en ontspannen zijn! Relax! Het is OK om af en toe een regel te breken, als het dan maar een uitzondering is. Het werkt heel slecht om altijd al deze regels heel consequent toe te passen.

Superlogisch

Veel van deze regels klinken mij superlogisch in de oren: wij doen dit altijd al. Natuurlijk eten we met zijn allen aan tafel. OK, soms is het heerlijk om ’s morgens met een bakje muesli samen op de bank naar de Troetelbeertjes te kijken. Maar in principe eten we de grote maaltijden aan tafel. In het weekend eten we ook vaak vier keer en dan slaan we de snacks helemaal over. Als hij iets niet lust, dan benoemen we dat met ‘heb je nog niet vaak genoeg geproefd’.

Hier gaat het wel eens mis

Ik hou van echt koken, van samen koken en van lekker eten. Tussendoortjes en toetjes zijn een beetje bijzaak. Het langzaam eten is nog wel een uitdaging. Ik wil wel een beetje op tijd klaar zijn en word zelf ook ongeduldig van 1,5 uur ontbijten. En met het leuk houden, daar heb ik ook nog wel moeite mee. Ik ben geneigd om strenger te zijn met eten dan nodig is. Maar minder streng worden is denk ik wel makkelijker dan strenger worden!

Eten Franse kinderen echt alles?

Nee, natuurlijk niet. Er zijn altijd wel dingen die je echt niet lekker vindt. Dat is OK. Ik denk wel dat zoals het systeem in Frankrijk (en de rest van Europa) in elkaar zit, het makkelijker is om gezonder en gevarieerder te eten. Ik ben nog steeds verbaasd over de korte lunch in Amerika (10 minuten pauze om te lunchen!) en de grote hoeveelheid eetmomenten (tot wel 8 op een schooldag, waarvan 5 op school); dat werkt fastfood en snacken in de hand.

Los daarvan, vinden de meeste kleine kinderen (onder de 6) bitter en zuur uitdagende smaken. Dat is OK, dat zit ingebouwd: dingen die giftig zijn, zijn ook vaak zuur of bitter. Het is in orde om daar langzaam aan te wennen.

En mijn kind?

Onze mini eet nog lang niet zo gevarieerd als ik zou willen; hij ‘lust’ dingen die zuur zijn, of een beetje pittig, echt helemaal niet. Hij heeft, net als elke kleuter, een beetje angst voor nieuwe dingen. Dat is prima en hoort erbij.

Toch merk ik wel dat het volgen van de regels hem helpt. We vertellen hem wat we gaan proeven; wat er in een saus zit. Hij kookt vaak mee, zodat hij een idee heeft van wat we gaan eten. Ik proef voor als er iets nieuws is en dan omschrijf ik het eten. Met bekend eten mag hij het omschrijven, als een spelletje. Hij kent de regels over proeven en hij weet ook dat we dan een volle hap of lepel bedoelen; we herhalen dat elke maaltijd en eigenlijk proeft hij dan ook alles. Wat hij nu niet lekker vindt, proeft hij morgen wel.

Vergelijking met de WHO richtlijn

De WHO stelt dat je de volgende 5 dingen moet doen (zie ook mijn eerdere blog op Eigenwijs Blij over gezond eten):

  1. Starten met borstvoeding
  2. Gevarieerd onbewerkt eten
  3. Voldoende groenten en fruit
  4. Gematigd met vet
  5. Spaarzaam met suikers en zout

Zij gaan dus vooral over wát je moet eten, het boek over hoe je dat dan moet doen. Gevarieerd onbewerkt eten en voldoende groente en fruit zie je ook terug in de 10 regels van Karen: eet vooral echt eten en eet de regenboog.

Welke regels volg jij? Vind je er onzin tussen staan? Discussie welkom!

Bewerkt van een eerder blog verschenen op authentiekouder.nl 

Marianne Cysouw on FacebookMarianne Cysouw on Twitter
Marianne Cysouw
Mede-blogger || werkende mama, die handwerkt, bakt en blogt || mede-INFJ || Gezin met Partner, Mini-man, Mini-vrouw en poes Pixel