Het gaat niet goed met insecten zoals bijen en vlinders. Veel mensen denken dat het plaatsen van bijenkasten helpt. Ontwikkelaars van zonneparken gaan samenwerkingen met imkers aan en voedselboswachters plaatsen volken honingbijen. Daarmee hopen ze de biodiversiteit te vergroten en de Nederlandse insecten te helpen. Ook stellen ze dat honingbijen noodzakelijk zijn voor goede bestuiving. Maar helaas berust dat op misverstanden en is het plaatsen van bijenkasten lang niet altijd een goed idee. Ze versterken de biodiversiteit bijvoorbeeld niet. Hoe dat zit, onder welke voorwaarden je wel een bijenkast kunt plaatsen en wat we nog meer kunnen doen om de Nederlandse insecten te helpen lees je in dit artikel.
Heel soms overvalt een kleine adrenaline rush mij weer. Ik dacht per ongeluk terug aan die wekenlange strijd die we voerden tegen bloedmijt bij onze kippen (misschien noem jij deze parasiet bij kippen bloedluis?). Met z’n duizenden was ons kippenhok een soort Hotel Bloedmijt geworden. Er leek geen einde aan de bloedluis-plaag en onze bloedluis-bestrijding te komen. Uiteindelijk is het ons gelukt: de bloedmijt bestrijden met natuurlijke methodes zonder gif.
Omdat ik zelf echt stress ervaar bij het zien van foto’s van bloedmijt / bloedluis, zal je in dit artikel geen foto’s van die rottige parasieten vinden. Ik leg je wel alles over ze uit, hoe je bloedmijt kunt herkennen en natuurlijk hoe je bloedmijt kunt bestrijden.
Oorwormen, of oorwurmen zoals ik ze meestal noem, zijn supernuttige beesjes. Overdag slapen ze, maar ‘s avonds en ‘s nachts gaan ze er op uit en eten ze vooral dood plantenmateriaal en luizen. Geen wonder dat mensen met fruitbomen of andere planten die gevoelig zijn voor bladluizen of andere luizen graag oorwormen in de tuin hebben. Met een oorwormenpot kun je ze een beetje helpen. Een oorwormenpot is eigenlijk een soort insectenhotel speciaal voor oorwormen. Een oorwormenpot maken van een oude terracotta bloempot is leuk en erg makkelijk. Hier een stappenplan om er een te maken een de oorwormen schuilplek te geven in je tuin.
Zo langzamerhand is ons Eglu Cube kippenhok aka ons spaceship voor kippen een echt paradijs geworden. De kippen zijn ook weer begonnen met leggen; hét startsein van de lente. Maar… ons kippenhok staat best ver de tuin in. Niet echt leuk met sneeuw en slagregen. En nu het weer eerder licht wordt in de ochtend, voel ik mij best schuldig als de kippen tot 8 uur in hun nachthok zitten opgesloten. De oplossing: de Autodoor van Omlet. Perfect voor onze versie van de Eglu Cube, maar ook passend bij de andere Omlet hokken. We mochten zo’n slimme Autodoor testen.
Eikenprocessierupsen kunnen een ware plaag vormen. Omdat ze vaak in grote groepen samen in een boom zitten kunnen ze die helemaal kaal vreten. En de brandharen of netelharen op de rups zien er zacht uit, maar kunnen flinke jeuk en huidirritatie veroorzaken. Geen wonder dat processierups bestrijden populair is zodra die ergens opduikt. Met grote stofzuigers worden ze uit de bomen gezogen en soms wordt er gif gebruikt. Maar dat kan ook anders. Heb je een eik in de tuin of in de buurt dan is er veel wat je kunt doen om een plaag van eikenprocessierups te voorkomen. Door natuurlijke vijanden te lokken en zo te voorkomen dat ze een plaag kunnen vormen.
Onze tuin heeft voor een groot deel een open verbinding met het (vrijwel) zuiden. Heerlijk. Lekker zonnig. Goed voor de tuin. Maar dat open veld op het zuidwesten, precies waar de wind in Nederland zo vaak vandaan komt, is toch niet ideaal. Er komt een windhaag, maar die moet nog groeien. Ondertussen zie ik onze kippen toch vaak bibberen. Een zeil ofzo zou best handig zijn. En wat blijkt, ook daar heeft Omlet, de makers van ons Eglu Cube kippenhok, aan gedacht. We mochten de windbreker testen, maar Omlet heeft producten voor elke weersomstandigheid. En helemaal niet duur.
Tijdens een dorpsfeest staan de oude bewoners van ons huis op de zandweg naast de tuin met mijn man te kletsen. Hun oog valt op ons paars-grijze kippenhok, de Eglu Cube. “Zitten de kippen dáárin?!” Eh, ja. En het is echt een heel fijn kippenhok. Om het verblijf van onze twee kipjes nog wat aangenamer te maken, kreeg ik van Omlet twee extraatjes: een uitbreiding voor de ren (1 meter extra) en een zitstok voor in de ren. Eens kijken of onze kippen (en wijzelf) daar blij van worden.
Bij de aankoop van onze woonboerderij namen we ook een stel kippen over. En daar begon de ellende. Bloedmijt. Een lastig schoon te maken hok. Mussen in de ren. We gingen er houtje-touwtje mee aan de slag, maar wisten dat er met enige spoed een nieuw kippenhok moest komen. In elke zoektocht naar goede langetermijnoplossingen voor onze kip-problemen, kwam hij weer langs: de Eglu Cube van Omlet. Een modern kippenhok, totaal anders dan die standaard houten dingen. Zou dit ‘ruimteschip’ voor onze kippen de heilige graal blijken? Ik deed in ieder geval een vreugdedansje toen ik er een mocht testen.
Niets of niemand brengt zoveel leven, kleur en smaak in de wereld als de bij. Door haar samenwerking met de bloemen, vormt de bij een onmisbare schakel in alles wat leeft. En dat de bij het moeilijk heeft weten we inmiddels. De auteurs en illustratoren van Handboek voor bijenfans hopen met hun boek een ‘generatie levenslange bijenfans te kweken’. Ze willen de jeugd kennis laten maken met de bij. Laten zien hoe mooi en slim de bij is. Wat ze doet om de wereld leefbaar te houden. En hoe hard ze onze hulp nodig heeft om die tol te blijven vervullen. Eens kijken of ze daar in slagen.
Een half jaar geleden las je op dit blog al mijn recensie van het boek “Het verborgen leven van bomen” (voor volwassenen) van Peter Wohlleben. Ik schreef destijds dat je na het lezen van het boek nooit meer langs een boom zult lopen zonder even stil te staan bij wat een boom allemaal kan. Het is een fantastisch boek. Vandaar dat ik erg nieuwsgierig was toen in juni “Het verborgen leven van bomen voor kinderen” verscheen. Uitgever Ploegsma stuurde me een exemplaar om met mijn dochter van 4 te lezen voor deze recensie. Zou deze versie voor kinderen een commerciële truc zijn om eenvoudig een hoop te verdienen? Of slaagt Wohlleben er wederom in om een enthousiast, ontroerend, interessant en inspirerend boek te schrijven?