We leven in een tijd waarin individuele vrijheid in Nederland hoog staat aangeschreven. Maar zijn wij werkelijk vrij of heeft ook deze tijd zijn eigen onvrijheden? In 1941 schreef Erich Fromm zijn boek ‘De Angst voor de Vrijheid’. De menselijke geschiedenis kenmerkt zich volgens Fromm als enerzijds een voortdurende strijd voor vrijheid en als anderzijds een even voortdurende vlucht voor diezelfde vrijheid. Deze vlucht uit zich in de vrijwillige onderwerping aan religieuze dogma’s en aan politieke ideologieën, in de neiging tot zinloos geweld en ook in de menselijke aandrift tot sociale aanpassing, willoos consumentisme en maatschappelijk conformisme.
![Maak Moederdag speciaal voor een vluchteling: herenig een gezin [ADV]](https://www.eigenwijsblij.nl/wp-content/uploads/2015/04/vluchtelingenwerk-moederdag-3.jpg)
Dit jaar is zondag 10 mei extra speciaal voor mij. Mijn dochtertje is dan ruim 11 maanden oud en ik vier mijn eerste Moederdag als mama! De keerzijde van het moederschap is dat ik vaak nog verdrietiger word van verhalen over bootvluchtelingen en mensen die in doodsangst leven door conflicten. Soms moeten vluchtelingen in hun tocht naar een beter thuis hun hele gezin achterlaten. In Nederland zijn ze weliswaar veilig, maar moeten ze hun gezin missen. Ter gelegenheid van Moederdag wil VluchtelingenWerk Nederland zo veel mogelijk van hen herenigen met hun gezin. Meehelpen kan al voor een heel klein bedrag. Doe je mee?
Ongeduldig klop ik met mijn vingers op tafel. ‘Bezig met update 6 van 36. Schakel de computer niet uit.’ Witte letters op een blauw scherm brengen de boodschap luid en duidelijk over. Dit gaat nog even duren. Daaronder een zandlopertje dat maar niet leeggelopen raakt. “Kloteding.” Mijn statement lijkt de gang verder uit het apparaat te halen. Tergend langzaam gaat het apparaat van 6 naar 7 naar 8. Bij 12 begin ik ongeduldig door de kamer te stekkeren… In mijn hoofd ga ik de zinnen af waarmee ik dit bericht zal openen. Iets over haast. En dat ze het langzamer aan moeten doen. Langzaam is beter. Ja man, stukken beter. “Pak die van mij dan”, hoor ik mijn lief roepen vanuit de naastgelegen kamer, “die doet het wel”. Ze bedoelt het vast goed, maar ik ben een getergde Microsoftziel. Daar helpt geen goed woord bij.
Ik weet nog dat mijn ouders in de jaren tachtig als een van de weinigen twee auto’s hadden. Voor hun werk in de gezondheidszorg waren zij hiertoe genoodzaakt. Dat was een grote uitzondering. Weinig gezinnen hadden twee auto’s. Nu hebben veel gezinnen twee auto’s en is het autobezit in 25 jaar tijd gegroeid van 5 miljoen auto’s toen naar bijna 8 miljoen nu. Ook op veel andere terreinen hebben we steeds meer welvaart gekregen. We wonen steeds groter. We hebben steeds meer spullen en apparaten tot onze beschikking. We gaan vaker en verder op vakantie. Noem maar op. Maar deze toegenomen welvaart heeft ook een keerzijde.
Op 23 maart werd bekend dat Opzij helemaal vernieuwd is en ook nog eens komt met een eenmalige manneneditie: Ophij. Nu heb ik mijn lidmaatschap na 6 jaar abonnee te zijn geweest vorig jaar opgezegd, maar ik ben de ontwikkelingen rond het feministische maandblad blijven volgen. Ik werd nu toch wel nieuwsgierig en kocht een exemplaar zodra het tijdschrift in de winkel lag. En? Is het wat?
Hoe ouder ik word, hoe meer ik de indruk heb dat de truc van opruimen niet zo zeer bestaat uit slim opbergen, maar uit slim weggooien. De Japanse opruimgoeroe Marie Kondo bevestigt dat gevoel dubbel en dwars met haar bestseller ‘Opgeruimd! De manier om orde en rust in je leven te brengen’. Van dit boek krijg je echt vreselijk zin om alle nutteloze troep die in je huis slingert in vuilniszakken te proppen. Een heerlijk boek.
“Welk inzicht uit je vakgebied kan anderen helpen in het dagelijks leven?” Best een zinnige vraag om aan vakspecialisten te vragen. Maar al te vaak bereikt nuttige kennis veel te langzaam een breed publiek. Deze vraag was daarom de leidraad voor de 93 korte essays in het boek ‘Nederland in ideeën 2015: Dit wil je weten’. Niet elk advies is even praktisch en niet elke auteur houdt zich strikt aan de vraag. Maar een interessante omnibus van diverse feitjes en inzichten is dit boek zeker.
Zondag 8 maart is het Internationale Vrouwendag, de wereldwijde dag waarop aandacht wordt besteed aan de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en tegelijkertijd de reeds behaalde successen worden gevierd. Het thema van dit jaar is ‘Make It Happen’, een slogan die oproept tot initiatieven om dat succes en die gelijkheid te bewerkstelligen. Wereldwijd is er van alles te doen, zowel online als op fysieke locaties.
Ook ik heb ooit een workshop ‘constructief feedback geven’ (of iets dergelijks) gevolgd. Ik kan mij er eerlijk gezegd weinig van herinneren. Wat wel opviel is dat het vaak niet uitmaakte hoe lief of tactisch je de opbouwende kritiek verpakte: de ontvanger schoot toch wel in de verdediging. Zonde eigenlijk, want zelfs van rotkritiek die nergens op slaat kun je toch nog veel leren. En daarover gaat het boek Feedback is een cadeautje (origineel: Thanks for the Feedback).
Ik ben dol op labels, etiketten en hokjes. Niet omdat ik vind dat mensen voor eeuwig een bepaalde sticker opgeplakt moeten krijgen, maar juist omdat zulke modellen enorm goed helpen bij het beter begrijpen van jezelf en elkaar. En dat is wat mij betreft het startpunt van persoonlijke groei. Enneagram, Belbin, Kolb: allemaal prachtig, maar niets is zo allesomvattend en praktisch als MBTI. De Myers-Briggs Type Indicator is met stip mijn favoriete model om naar verschillen in karakters te kijken. Welk MBTI-type ben jij?