Sinds ik besmet ben met het permacultuur-virus, verslind ik een hoop boeken over permacultuur, voedselbossen en eetbaar landschap. De meeste boeken beginnen met een inleiding op de permacultuurprincipes en geven vervolgens een hoop technieken om een moestuin, tuin of bos in te richten om zowel een hoop eten voor de mens op te leveren als de biodiversiteit een handje te helpen. Sandra Alderden pakt het in Op Scheppen! anders aan. Het boek (dat ik van haar kreeg) staat vol persoonlijke verhalen, anekdotes, recepten en praktische uitleg en is mooi geïllustreerd en opgemaakt. Eigenlijk is het geen boek over permacultuur, maar over een permacultuur leven.
Al jaren ben ik een groot fan van de Indiase keuken. Toen we nog eenvoudig uit eten konden (lees: geen jong kind in huis), gingen we regelmatig ergens even snel een curry eten. En ook de potjes van Patak’s waren populair. Met een klein kind in huis, moet je de pittigheid van eten weer helemaal opnieuw opbouwen. En bovendien ging ik van vleeseter, naar vegetariër, naar veganist. Leuk, die drie vegan gerechten per kookboek, maar dat moet toch beter kunnen? En toen liep ik online ineens aan tegen Vegan Richa’s Indian Kitchen. Helemaal vegan en volgens velen hét standaardwerk op dit gebied. En ook niet zo duur. Ik kocht het kookboek en probeerde een paar recepten uit.
Voor sommigen een muzikaal genot, voor anderen een ware marteling: het Eurovisie Songfestival. Het gros van de liedjes gaat over de standaardthema’s, zoals liefde en plezier in het algemeen. Of juist liefdesverdriet uiteraard. Maar een deel heeft een diepere boodschap. En je merkt dat ook het publiek daar behoefte aan heeft, want liedjes met een boodschap over bijvoorbeeld vrede scoren vaak hoog. Politieke teksten mogen eigenlijk niet volgens de regels van Eurovision, maar dat wil niet zeggen dat er niet af en toe pittige standpunten bezongen worden. Ik maakte voor jullie een playlist met Eurovisie Songfestival liedjes over vrede, revolutie en mensenrechten: Revolution by Eurovision.
Ongeveer twee jaar geleden kwam ik in aanraking met het begrip permacultuur. Ik was meteen verkocht en wilde er veel meer van weten. Ik kocht boeken, keek online video’s, deed cursussen en hielp bij meewerkdagen. In het begin was het best lastig de juiste plekken te vinden om kennis op te doen. Want veel boeken over permacultuur gaan over een ander klimaat dan het onze. Er is geen heldere definitie van permacultuur of mensen zijn het daarover oneens waardoor sommige cursussen, video’s en boeken niet te vinden zijn onder de noemer permacultuur. Er zijn in Nederland nogal wat clubjes en mensen die allerlei cursussen, trainingen en opleidingen rond permacultuur aanbieden, maar die volgen vaak geen jaarlijks terugkerende cyclus, en wisselen regelmatig van trainers, locatie of opzet. En ze zijn vaak beter in permacultuur dan in het maken van goede websites. Om geïnteresseerden in permacultuur en voedselbossen wat op weg te helpen heb ik een overzicht gemaakt van cursussen, websites, groepen, boeken en andere bronnen die ik de afgelopen tijd heb verzameld. Dit overzicht is niet volledig en waarschijnlijk ook snel verouderd. Maar ik hoop dat het een aantal mensen wat op weg helpt!
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben helemaal geen fan van zelfhulpboeken. Zelfs de toch wel praktisch ingestelde opruimgoeroe Marie Kondo kan mij niet bekoren. Waarom ik dan toch gevallen ben voor het boek van Linda Rood? Opvallend vaak als iemand met een voorstel of idee kwam, was mijn eerste reactie: nee. Toen de redactie van Eigenwijs Blij mij dus vroeg om een boek te bespreken over het ja-gevoel was mijn belangstelling meteen gewekt.
Vandaag is het International Women’s Day, zoals elk jaar op 8 maart. Ik weet niet precies wat het thema is dit jaar, maar eigenlijk is er op dit moment maar één thema gaande op dit gebied: de #metoo-movement. Voor mij aanleiding om ook een lijst met liedjes te verzamelen die dit thema raken. Het werd een lijst met oude nummers, nieuwe nummers, pijnlijke nummers en luchtige nummers. Van alle kanten kijken ze naar de huidige stap aan empowerment die vrouwen (gelukkig) doormaken, met alle gradaties van seksueel geweld in het middelpunt van dat alles.
Waarschijnlijk passeer je dagelijks tientallen misschien wel honderden bomen. Vermoedelijk ken je er een stuk of wat bij naam. Maar écht aandacht zul je een boom waarschijnlijk nooit geven. Bomen leven in een ander tempo dan wij en de veranderingen in en om een boom zijn voor ons nauwelijks te zien. Als je de rest van je leven gewoon snel langs een boom wilt kunnen lopen, raad ik aan “Het verborgen leven van bomen” van Peter Wohlleben niet te lezen. Doe je het toch, dan zul je nooit meer langs een boom lopen zonder even stil te staan bij wat een boom allemaal kan. Zo blijken bomen onderling, via schimmels in de bodem, te communiceren en voedingsstoffen uit te wisselen. Ze ruiken, proeven en voelen door welk plaagdier ze worden gegeten en stemmen daar hun reactie op af. En notenbomen hebben samen een strategie ontwikkeld om everzwijnen en herten uit te hongeren om daarna meer kans op nageslacht te hebben.
Ik weet het niet. Ik had geloof ik niet gedacht dat Donald Trump zijn eerste jaar als president van de Verenigde Staten zou halen. Maar de inhuldiging (en de daarbij behorende protesten) is inmiddels alweer een jaar geleden en meneer Kanarie zit nog steeds op de troon. Enige mooie bijkomstigheid is wellicht de hoeveelheid pittige liedjes over Donald Trump, Amerika en de huidige treurige staat waarin het land zich bevindt. Ik maakte een playlist, Soundtrack to the Divided State of America (2017-2018), van 20 nummers over Trump en de VS. Een paar klassiekers, maar verrassend (of misschien wel niet verrassend) veel nieuwe nummers.
Kaas. Ik weet dat het voor sommige mensen de primaire reden is om niet veganistisch te worden. En waar ik ei vooral mis als bindmiddel in van alles en nog wat, mis ik van kaas gewoon de smaak. Ik was dan ook dolenthousiast toen ik het boek van Julie Piatt, ‘This cheese is nuts! – Delicious vegan cheese at home’, ontdekte en vervolgens voor mijn verjaardag kreeg. Maar zijn de recepten een beetje fijn? Ik kwam er vooral achter dat zelf plantaardige ‘kaas’ maken nog niet zo eenvoudig is.
Het afgelopen anderhalf jaar committeerde Elisabeth zich aan een langdurende challenge. In haar eigen tempo doorliep ze alle 12 stappen van Karen Armstrong op weg naar meer compassie. Over elke stap schreef ze een apart artikel. Inmiddels heeft ze alle 12 stappen doorlopen en is het tijd voor een terugblik op haar ervaringen.