Mijn eigenwijs blije loopbaan begon in januari 2016 met 7 dagen koud douchen. Een uitdaging voor iemand die van warmte houdt. Maar ik heb het volgehouden en ervan geleerd en genoten. Het leek de hoofdredacteur van dit blog een goed idee dat ik elke maand een challenge aan zou gaan om daar vervolgens verslag over uit te brengen. Het afgelopen jaar is een mengeling geworden van challenges, testen en uitproberen. Wat heb ik een lol gehad! Voordat ik hiermee begon had ik geen idee hoe dit mijn leven zou beïnvloeden, het ging mij om het ‘lekker schrijven’ vanuit het principe: liever inconsequent goed, dan consequent fout.
Carla Richie is onder meer trainer en coach op het gebied van bewustwording en geluk. Ze is gefascineerd door alle aspecten van geluk en de balans die je hierbij vaak tussen twee tegenpolen moet zien te vinden. In dit interview lees je hoe Carla ‘eigenwijs blij’ leeft en welke stappen zij nog wil gaan zetten.
Thirza runt een webshop in verzorgingsproducten en is daarnaast student. Vooral gezonde voeding en gezonde verzorging zijn belangrijk voor haar. In dit interview lees je hoe Thirza ‘eigenwijs blij’ leeft en welke stappen zij nog wil gaan zetten.
Sinds we bij ons thuis eindelijk een smart tv hebben, kijken we grappig genoeg een stuk minder televisie. En als we kijken, kijken we gerichter. Bijvoorbeeld samen een paar TED-talks (om en om eentje mogen kiezen, glaasje wijn erbij…). In 2016 zag ik er dan ook een hele hoop, waarvan sommige meer indruk maakten dan andere. In dit overzicht mijn tien persoonlijke favorieten. Niks meer en niks minder. Laat je verrassen. Wat is jouw favoriete TED-talk van het afgelopen jaar?
Eind 2016 kwam ik min of meer tegelijk twee kanten van dezelfde discussie tegen. Enerzijds kwam Milieu Centraal met een lijst van 11 topkeurmerken die vertrouwd kunnen worden en waar de drie bekende biologische keurmerken ook toe behoren. Anderzijds kreeg ik weer eens de vraag of ik het niet zonde vond om biologische producten te kopen als er mogelijk mee gesjoemeld wordt. Tsja. Wat moet je daar nu op zeggen?
Bij ons in het dorp zit een hele fijne kringloopwinkel. Van servies tot meubels, van speelgoed tot kleding; ze hebben alles en ze hebben veel. Ik kom er graag en snuffel dan vooral tussen de kinderkleding. Maar laatst bekroop mij het gevoel: wat doe ik hier eigenlijk? Mag ik als ‘rijk’ (want prima verdienend) persoon eigenlijk wel deze goedkope kindertrui wegsnaaien voor de neus van iemand die geen geld heeft voor een nieuwe trui? Ik vond het een lastig gevoel waar ik nog niet vanaf ben.
Mijn kinderen brachten mij het nieuwtje dat een vriend van hen uit de kast was gekomen. Hoewel, nieuwtje? Het kwam niet echt als donderslag bij heldere hemel. Iedereen om hem heen had het al heel lang vermoed. Het heeft bij mij wel weer wat teweeg gebracht. Blij als ik voor hem ben dat hij daar nu open over durft te zijn roept het wel weer vragen op over hoe wij daar als maatschappij mee omgaan.
Ik hou van de kerstsfeer. Met alle mooie versieringen in de straten en het gezellig samen zijn. Maar de laatste jaren steeds commerciëler, maar ik doe er grotendeels niet aan mee. Het kost allemaal geld, en de meeste spullen en prullen zoals feestkledij, kerstversieringen, … heb je zelden nodig. Dus daar geef ik mijn geld niet aan uit. En zelfs niet aan cadeaus, want ik heb mijn geld voor mijn dagdagelijkse kosten wel nodig. Gelukkig ergert er zich niemand aan.
Toen ik eind 2014 begon met Eigenwijs Blij en op 1 januari 2015 een eerste artikel plaatste, had ik grote plannen. De artikelen zouden mensen inspireren tot het nemen van kleine, positieve stappen. Samen zouden we een verschil maken. En dat deden we. Maar wat ik niet had voorspeld was de enorme impact die al die artikelen op mijn eigen leven zouden hebben…
Nederlanders zijn gek op goede doelen en maatschappelijk verantwoorde producten. We geven zo’n €225,- per jaar per huishouden aan goede doelen en kopen massaal Tony’s Chocolonely. Maar als het over het bedrag gaat dat een maatschappelijk betrokken organisatie aan sales of marketing uitgeeft worden we boos. Van organisaties die zich maatschappelijk inzetten verwachten we dat ze in een oud goedkoop kantoor zitten, hun personeel lage salarissen geven en geen geld in marketing streken. Een nobele en begrijpelijke gedachte, maar ook een gedachte die wezenlijke verandering in de weg zit. Het is tijd voor wat meer commercie bij NGO’s en sociale ondernemingen!