Toen ik net met flirten met veganisme begon, las ik op allerlei plekken over jackfruit. Deze vrucht zou na koken een structuur hebben die heel goed het populaire ‘pulled’ vlees benadert. En inderdaad, dat is zo. Ik houd echter helemaal niet van ‘pulled pork’ enzo. Wel erg van stoofvlees. Ik besloot te gaan experimenteren met een stoofschotel (soort van draadjesvlees) met bier. En met succes!
Wanneer ik aan iemand vertel dat ik voor een veganistische levensstijl heb gekozen, dan roept dat bijna altijd een reactie op. De leukste is natuurlijk als blijkt dat mijn gesprekspartner ook een veganist is. Hoe mooi is het om iemand tegen te komen aan wie je niets hoeft uit te leggen en waarmee je direct al zoveel raakvlakken hebt. Maar dat gebeurt helaas niet zo vaak. Soms zijn er mensen die mijn keuze belachelijk maken, direct een defensieve houding aannemen en roepen dat ik het zelf moet weten maar dat zij ‘hun’ stukkie vlees niet laten staan (volgens mij is het stukkie vlees niet van hen, maar van het dier wat er voor dood moest).
In de tijd dat ik nog veel Chinees at, at ik natuurlijk eigenlijk onze typisch Nederlandse combinatie van Chinees en Indonesisch. Pas veel later ontdekte ik de echte Chinese keuken, zoals pannenkoekjes met geroosterde pekingeend. Maar ja, toen was ik al veel te vegetarisch om daar echt van te genieten. Dezelfde culinaire ervaring kun je echter ook bereiken met alleen maar plantaardige ingrediënten! Ik gebruik voor dit gerecht wel de op kip gelijkende stukjes van de Vegetarische Slager, maar je zou ook compleet voor paddenstoelen kunnen gaan. Het is officieel een voorgerecht voor 4 personen, maar als hoofdgerecht voor 2 personen zijn deze Chinese pannenkoekjes ook lekker.
Naast het zandkoekje is de appelflap toch wel het meest simpele baksel dat je kunt maken. In Nederland wel tenminste. Mijn moeder heeft een lichte hekel aan zoet gebak maken en zelfs zij maakt (overigens heerlijke) appelflappen. Ik was dan ook bijzonder blij toen ik erachter kwam dat het bakken van veganistische appelflappen uitermate simpel is. Zelfs mijn dochter van 4 kan het al (bijna dan).
Ik had al jaren een recept dat mij vanuit een kookboek aanstaarde. Maar het leek mij zo’n gedoe. Aubergines grillen enzo. Ik wist toen ook nog niet wat tahin was (onvoorstelbaar nu, you live, you learn). Maar ik vond melitzanosalata (letterlijk: auberginesalade) zo heerlijk in zowel Griekenland als in Griekse restaurants in ons eigen land… Het moest er toch maar eens van komen. En het maken van melitzanosalata (auberginedip, in andere landen ook wel bekend als baba ganoush) blijkt heel eenvoudig. Inmiddels maak ik met enige regelmaat en portie melitzanosalata en deel ik graag mijn recept voor deze heerlijke dip van aubergine met jullie.
Er gaat weinig boven een echt lekkere spaghetti Bolognese. Om het speciaal te houden, eet ik het niet zo heel vaak. Daardoor is mijn Bolognese heel eenvoudig door de tijd heen meegeëvolueerd vanaf vlees eten, via veelal vegetarisch tot aan zo vaak mogelijk veganistisch. In dit recept vervang ik het gehakt door een combinatie van linzen en champignons. Als bacon gebruik ik I sea bacon zeewier van Seamore: zulk geweldig spul!
Iedereen zou op z’n minst één brownie-recept moeten hebben dat altijd lukt en door vrijwel iedereen lekker gevonden wordt. Dit is mijn eigen favoriete recept voor brownies: volledig plantaardig, volgepropt met chocolade en zowel fris als hartig door de frambozen en pistachenootjes.
Er was eens een vegan nep-octopussalade die ik at in Camden in Londen. En er was eens een maaltijdsalade met bietjes, gekookt ei en gebakken spek. Onder druk van een etentje met een vriendin waarbij ik ook een gang zou meenemen, voegde mijn hoofd ineens beide recepten samen. Het resultaat is een heerlijke plantaardige salade met een Aziatisch, zilt tintje. Dit recept is voor 2 personen een maaltijdsalade, voor 4 personen een voorgerecht.
In de categorie vegan, vreselijk simpel en oh zo lekker vandaag een recept voor fudge. Of eigenlijk twee recepten want ik heb twee varianten op deze fudge met chocolade: een fudge met Oreo-koekjes en een fudge met (vegan) marshmallows. Yammie, en leuk om weg te geven ook.
Al jaren ben ik een groot fan van de Indiase keuken. Toen we nog eenvoudig uit eten konden (lees: geen jong kind in huis), gingen we regelmatig ergens even snel een curry eten. En ook de potjes van Patak’s waren populair. Met een klein kind in huis, moet je de pittigheid van eten weer helemaal opnieuw opbouwen. En bovendien ging ik van vleeseter, naar vegetariër, naar veganist. Leuk, die drie vegan gerechten per kookboek, maar dat moet toch beter kunnen? En toen liep ik online ineens aan tegen Vegan Richa’s Indian Kitchen. Helemaal vegan en volgens velen hét standaardwerk op dit gebied. En ook niet zo duur. Ik kocht het kookboek en probeerde een paar recepten uit.