Lezen & Media

Recensie kookboek Jamie Oliver: super food voor elke dag

3 april 20172 april 2024 door Cecile Bol

(aangepast op 2 april 2024)

Eten & Drinken, Gezondheid, Lezen & Media, Recensie

Ik had dit kookboek al een tijdje in huis, in de originele Engelse versie, maar had er nog amper uit gekookt. Alleen een bepaalde omelet met spinazie rolde regelmatig onze keuken uit. Twee jaar na het verschijnen van ‘Everyday Super Food’ van Jamie Oliver werd het wel eens tijd om mij wat meer in zijn recepten onder te dompelen.

Jamie Oliver wil ons gezonder maken

De afgelopen jaren is Jamie Oliver met een ware kruistocht bezig om mensen koste wat het kost gezonder te krijgen door ze gezonder te laten koken en eten. Over het algemeen vind ik dat hij dit briljant aanpakt. Het is niet voor niets dat ik met een van mijn vriendinnen af en toe gekscherend roep dat Jamie Oliver een Nobelprijs zou moeten winnen.

En nu dus met superfood

Zo gek is het dus niet dat Jamie Oliver met een boek komt met superfood als thema. Zeker nu een van zijn vaste redacteurs Anna Jones het bijzonder goed doet met haar kookboeken vol gezonde vegetarische recepten. Verwacht echter geen boek vol chia en matcha. Het is meer een kookboek voor ‘gewoon’ gezond en redelijk gematigd eten. En bijzonder interessant is dan ook Jamie’s beknopte katern achterin met wat hij eigenlijk verstaat onder gezond eten en gezond leven. Bijvoorbeeld over de effecten van alcohol en het belang van goed slapen.

Maar het gaat om de recepten

Je koopt geen kookboek van Jamie Oliver voor zijn visie op slaap; je koopt een Jamie Oliver om te koken. En dus probeer ik een week lang het een en ander uit ‘Super food voor elke dag’ te koken. Zijn omelet met spinazie blijft een succesnummer, eigenlijk vooral door het idee om roggebrood te toasten én er zoete chilisaus overheen te gieten. We hebben dit gerecht eerder ook een tijd lang regelmatig als lunch gegeten.

Een andere lunch in de kookweek bestond uit in thee gekookte gedroogde pruimen, een geprakte banaan, een dot yoghurt en dat dan op getoaste boterhammen. Het was lekker, maar het ontging mij een beetje wat het met superfood te maken had.

‘s Avonds aten we een keer een pasta met heel veel groenten; een beetje een dikke groentensoep eigenlijk. Een andere keer aten we met z’n drieën twee enorme bloemkolen uit de oven. Met ananas, kikkererwten, kerriesaus en brood. Op papier een belachelijke combinatie, maar wel heel lekker en veel vullender dan ik had gedacht.

En daarmee heb je wel een beetje de essentie van dit kookboek van Jamie Oliver te pakken: gezonde ingrediënten op een aparte manier samenvoegen. Soms is dat lekker, soms is dat gewoon raar. En wat wel wat teleurstellend is, is dat het aandeel vegetarisch extreem laag is. Je zou meer verwachten van een kookboek met superfood.

Zou Jamie Oliver dit zelf eten?

Mijn grootste kritiekpunt is echter dat ik gewoonweg niet kan geloven dat Jamie Oliver deze gerechten zelf allemaal eet. Het voelt niet alsof Jamie deze gerechten nou zelf smullend en smakkend staat te koken in zijn keuken. Ik snap heel goed dat hij elk jaar een kookboek uitbrengt en ook nog andere dingen te doen heeft: hij zal zeker sommige recepten laten uitwerken door een redactieteam en het misschien alleen een keer proeven om het goed te keuren. Snap ik heus. Maar dit boek staat gewoon echt wat te ver van Jamie Oliver af, heel anders dan bijvoorbeeld ‘Jamie’s Dinners’ en ‘Jamie’s Italië’.

Teruglezend lijkt het alsof ik ‘Jamie’s super food voor elke dag’ een ongelooflijk slecht kookboek vind. Dat is nou ook weer niet zo. De gerechten zijn lekker en de recepten kloppen, wat ook wel eens anders is met kookboeken van anderen. Dus spreekt een recept je aan, dat zal het ook zeker lukken én lekker smaken. Het heeft alleen niet zoveel met Jamie Oliver en superfood te maken.