Recensie: Wegwijs in de overgang – gezond, fit en slank met voeding
Alle vrouwen krijgen er mee te maken. De één wat vroeger dan de ander. De één heeft er veel last van en de ander weer wat minder. Ondanks dat ik het zelf zo veel mogelijk probeer te negeren, kan ook ik niet om de overgang heen. Omdat ik groot aanhanger ben van de gedachte dat in eerste instantie voeding je medicijn moet zijn, trok het boekje ‘Wegwijs in de overgang’ van voedingstherapeute Irene Lelieveld, met als ondertitel: ‘gezond, fit en slank met voeding’ mijn aandacht.
Prettig uiterlijk
Het boekje oogt in eerste instantie prettig en overzichtelijk. Op de cover lacht Irene Lelieveld je vriendelijk toe en het boekje staat vol met heldere foto’s en plaatjes. Het nodigt uit om er direct een beetje doorheen te bladeren en hier en daar bij een onderwerp te blijven hangen. Bij de inhoudsopgave schrik ik een beetje: Hemeltje, hoort dat ook allemaal bij de overgang?
De auteur van Wegwijs in de overgang
Omdat ik graag wil weten vanuit welke achtergrond iemand schrijft, lees ik eerst het stuk over Irene Lelieveld. Hieruit maak ik vooral op dat zij ervaringsdeskundige is en tien jaar als schoonheidsspecialiste heeft gewerkt. Zij heeft nu een praktijk als auto-kinesiologisch voedingstherapeut. Nergens lees ik echter terug welke opleidingen zij heeft gedaan op het gebied van voeding en wat auto-kinesiologie is. Een speurtocht op internet leert mij dat Irene Lelieveld toch vooral een autodidact is, werkt met ‘een methode uit het buitenland’ en haar eigen methode ontwikkeld heeft.
Rommelig en erg veel opsommingen
Dat het boekje niet geschreven is vanuit een duidelijke visie of stroming wordt duidelijk als je het van voor naar achter leest. Het is wat rommelig geschreven en er worden er soms onderwerpen binnen een hoofdstuk aangehaald die daar niet zoveel mee te maken hebben. Zo staat er in het hoofdstuk over stress opeens het advies om de Celestijnse belofte van James Redfield te lezen, een mijn inziens toch niet zo heel praktisch boek als je met de alledaagse stress te maken hebt.
Soms schiet ik zelfs in de lach om de hier en daar onbedoeld grappige adviezen. Nu eet ik als veganist helemaal geen vis maar bij het idee dat je een vis met graat en al moet verorberen om je calcium aan te vullen slaat mijn fantasie op hol. De adviezen spreken elkaar hier en daar ook wat tegen. Wat ik ook mis is een duidelijk standpunt. Het boek blijft te veel heen en weer gaan tussen ‘je zou ook kunnen…’ en ‘maar aan de andere kant…’ Soja en vlees worden in het ene hoofdstuk afgeraden en in het andere juist weer wel als goed aangeprezen. Soms gebeurt dit zelfs binnen één paragraaf. Waar ik ook een beetje ongeduldig van word zijn de oneindig vele opsommingen van wat wel en niet mag. In die lijsten worden veel adviezen herhaald.
Irene Lelieveld is vooral een vriendin
Voor mij persoonlijk is het boekje te weinig geschreven vanuit een duidelijke visie of vanuit wetenschappelijke bewijzen, maar als je het even niet meer ziet zitten en een vriendin nodig hebt is Irene je vrouw. Zij heeft een luchtige, vriendelijke schrijfstijl die nog het meeste doet denken aan de manier waarop een goede vriendin raad geeft op basis van wat zij op internet heeft gelezen. Raad die je niet altijd opvolgt maar die je wel even steunt en waar je je even goed door gaat voelen. Wat er wel duidelijk uit naar voren komt is dat je je klachten serieus moet nemen en niet zo maar klakkeloos moet aannemen dat ‘het wel bij de overgang zal horen’.
Wegwijs in de overgang is niet onaardig
Wegwijs in de overgang is een niet onaardig boekje met informatie die je niet veel verder brengt dan met wat je op internet aan informatie kunt vinden. Het enige voordeel is dat je het nu allemaal bij elkaar hebt in één boek. Het ontbreekt veelal aan onderbouwing en waar die er wel is ontbreekt het aan informatie over de achtergrond van waaruit de onderbouwing gedaan wordt. Er wordt meer dan eens een verwijzing gedaan naar de website van de auteur en lijkt vooral één grote reclamefolder voor haar praktijk. Al met al ben ik er niet veel wijzer van geworden maar misschien als je aan het begin van de overgang staat en er nog niet zoveel over weet kun je er misschien wel wat aan hebben.
Specificaties van het boek
- Titel: Wegwijs in de overgang – gezond, fit en slank met voeding
- Auteur: Irene Lelieveld
- Gepubliceerd in: maart 2016
- Uitgeverij: Uitgeverij Elmar
- Aantal pagina’s: 230
- ISBN-13: 9789038925233
- Formaat: paperback
Bedankt voor de heldere recensie over het boek. Was aan het zoeken naar tips voor de overgang i.c.m. voeding.
Een vriendin van mij is bij Irene Lelieveld geweest. Ook in haar praktijk blijkt ze een vriendelijk maar erg zelfingenomen persoon. Ze ziet zichzelf als redmiddel en slaat geheel de plank mis met haar adviezen, welke elkaar ook continue tegenspreken.
Mijn vriendin heeft ook gespeurd naar opleidingen, zonder resultaat. Toen hadden de alarmbellen al moeten afgaan.
Als je vriendin goed had gekeken had ze al mijn opleidingen aan de muur zien hangen. Jammer dat ik zo’n bericht moet lezen met alarmbellen enzo. Staan jouw opleidingen op internet? Zelf ingenomen nog wel. Apart die heb ik nog nooit gehoord eerder juist tegenovergestelde. Ik zeg NOOIT dat mijn methode heilig is. Maar vaak als niks werkt is voeding wel de oplossing. En de plank zelf misgeslagen? Dan zou ik het fijn vinden als ze contact met me opneemt om dit te bespreken. Er gaan vele wegen naar Rome en dat zeg ik er altijd bij. Jammer Karin dat je zo uitlaat over mij zonder m e te hebben ontmoet.
Wens je een fijne dag Irene Lelieveld
Ik ben Irene lelieveld. Ik heb enorm veel studies gedaan en ben een erkend therapeut die al 20 jaar in het vak zit. Als je behoefte hebt kan ik mijn studies wel opsommen. Het is erg jammer dat je mij en mijn boek zo negatief neergezet hebt, terwijl ik ontzettend veel mensen help met mijn kennis die ik NIET van internet pluk. Ik vindt het jammer dat je dingen schrijft waar je blijkbaar niets van afweet. De celestijnse belofte is een boek waarbij je juist leert (als je snapt wat er geschreven staat ) om te kunnen ontspannen. Visjes met gaatjes ook zo iets raars wat je schrijft. Ja in sardientjes zit enorm veel calcium. Wat je niet zegt is dat ik ook vijgen en tahin in het boek heb opgeschreven. Het boek is wel degelijk met een duidelijk inzicht geschreven en dat het dan ook de keertje lijkt dat het tegenstrijdig is komt omdat NIKS zwart wit is. Iedereen is anders en als je goed had gelezen was dat ook duidelijk geweest. Soms is bij een oestrogeen dominatie inderdaad uit ten boze om soja te eten maar wanneer dat niet het geval is kan dat liefst gefermenteerde met mate wel gegeten worden. Vindt het echt heel jammer dat je me neerzet als een onproffecioneel iemand die een vriendinnen boekje heeft geschreven zonder inhoudt. Vraag me echt af waarom het zo negatief moet? Ik vermoed je eigen onkunde en niks van het onderwerp afwerend . Gelukkig is dit het eerste vreemde bericht. Ook van Karin schrik ik wat ze zegt terwijl ze me niet kent. Ze noemt me zelfingenomen ? Als ik iets niet ben is het dat wel. Ik zeg NOOIT dat mijn methode heilig is. Ik spreek me Ook niet tegen want ik test alles uitgebreid dus waar dit vandaan komt en roept dat ik geen opleidingen hebt snap ik geen bal van. Maar dat komt van jouw negatieve bericht Louise. Inplaats van dat je me belt met de vraag wat ik gestudeerd heb schrijf je dat ik niks kan en een ervaringsdeskundige ben? Kan toch niet zoiets. Echt heel jammer Louise dat je dit allemaal schrijft.