Peter blogt sinds het najaar van 2015 voor Eigenwijs Blij. Hij blogt nu eerst vooral over het huis van stro en klei dat hij aan het bouwen is in Frankrijk. Hij ging naar Frankrijk om alles opnieuw op te bouwen en ingesleten patronen te doorbreken; een proces dat uiteraard nog steeds gaande is. In dit interview lees je hoe Peter ‘eigenwijs blij’ leeft en welke stappen hij nog wil gaan zetten.

Wat doe je in het dagelijks leven?

Op het moment ben ik een huis voor mijn gezin aan het bouwen. Wij hebben 4 kinderen, al ben ik zelf niet echt een familieman. Wel probeer ik de randvoorwaarden om gezond op te groeien zo goed mogelijk neer te zetten. Al het eten is biologisch en lokaal geproduceerd, we wonen in een bos in Frankrijk. Ons departement heeft de schoonste lucht van het land en doordat het te heuvelachtig is voor landbouw is ook het grondwater van heel goede kwaliteit. Verder zorg ik dat electrosmog tot bijna 0 is gereduceerd.

Zelf ben ik meer een zeemens. Over een jaar of 15 zou ik graag de wereld rond zeilen op een klein ecologisch zeilschip, gemaakt van hout en de zeilen en touwen zijn natuurlijk van hennep. Het grootste gedeelte van mijn inkomen verdien ik met het maken van architectuurvisualisaties. In de losse uren werk ik aan de opzet voor een bureau voor ecologische architectuur. Dit jaar ben ik daar echt mee van start gegaan. Als alles mee zit wordt na de zomer een eerste ecologisch huis gerealiseerd in Holten.

Wat is jouw manier van ‘eigenwijs blij’ leven? Welke thema’s zijn hierbij voor jou belangrijk?

Ik zou mijn manier ven leven het beste kunnen laten voelen met muziek. Stellamara is een groep uit het oosten van Europa, luister eens naar het stuk ‘Prituri se planinata’. Verder wil ik ‘Te Deum’ van de Estlandse componist Arvo Pârt noemen. Ook luister ik veel naar harpmuziek, maar dan meer op de achtergrond. ‘Wheel of life’ van Femke Bloem is een absolute aanrader. De muziek geeft me een gevoel van geaard zijn. Er ontstaat een soort tijdloze sfeer, iets Keltisch, middeleeuws, maar ook iets van magie en mystiek. In mijn leven en ontwerpen probeer ik dit gevoel te creëren.

Was er een moment in je leven waarop je dacht: nu ga ik het anders doen? Of ging dat geleidelijk of direct van huis uit?

Dit is een heel verhaal. Je zou het een proces van voortschrijdend inzicht kunnen noemen. Toen ik een jaar of 20 was nam ik nog aan dat de berichten in de media redelijk objectief waren. Ik geloofde eigenlijk niets, totdat het in de krant stond. Vragen stelde ik niet.

Een jaar of 15 terug las ik een boek getiteld: ‘Giza Powerplant’, door Christopher Dunn. De schrijver is steenbewerker van beroep en hij had de grote piramide van Giza grondig onderzocht. Vervolgens heeft hij in zijn boek, vanuit zijn vakkennis, een verklaring gegeven voor alles wat daar te zien is. Na het lezen van dit boek was één poot onder mijn stoel weggezaagd. In die tijd was ik ook naar de film ‘The Truman Show’ geweest. Mijn wereldbeeld was aan een revisie toe.

De tweede poot sneuvelde op 11 september 2001. Tijdens mijn studie Bouwkunde in Delft heb ik een gastcollege gevolgd bij Lesly Robertson. Hij was als constructeur betrokken bij de bouw van de Twin Towers in New York. Het college ging met name over de constructieve opzet van de torens. Begin jaren 90 is er een bom geëxplodeerd in de kelder van één van de torens. Robertson liet met foto’s en schema’s zien hoe de torens waren opgebouwd en dat het onmogelijk was om deze torens te verwoesten. De mogelijkheid van een vliegtuig dat de toren zou kunnen raken is in dit college ook aan de orde geweest. Geen enkel probleem volgens de constructeur. Bij mijn weten is er geen één krant geweest die serieus aandacht gegeven heeft aan de controverse rond het officiële verhaal.

Een volgende poot bezweek toen voor ons eerste kind het fenomeen ‘vaccinaties’ aan de orde kwam. Voor die tijd had ik daar geen moment bij stilgestaan. Op het consultatiebureau kon men op onze vragen geen goed antwoord geven. Ik ben me er toen zelf in gaan verdiepen. Het sprookje ‘De keizer zonder kleren’ is absoluut nog héél actueel moet ik zeggen.

De laatste poot sneuvelde toen het tot me doordrong wat exponentiële groei eigenlijk betekent. Mij was altijd verteld dat een aantal procenten groei per jaar een goede zaak is. Dit lijkt redelijk, totdat je er over na gaat denken.

Binnen een jaar of 5 stond er niets meer overeind van het wereldbeeld dat ik had als 20-jarige. Dit is min of meer het moment geweest dat ik dacht: Ik moet de dingen anders gaan doen. In het begin heb ik nog een poging gedaan om vrienden en bekenden in dit proces te betrekken, maar dit bleek weggegooide moeite. Mijn vriendin heeft een gelijksoortig proces doorgemaakt en we besloten om zelf al het mogelijke te gaan doen wat binnen ons bereik lag.

Ongeveer 11 jaar geleden zijn wij naar Frankrijk verhuisd, met het doel om ons leven van de grond af aan weer opnieuw op te bouwen. Alle ingesleten patronen hebben we doorbroken. Dit proces is nog steeds aan de gang. Ik geef toe: af en toe verlang ik nog terug naar een ‘normaal’ leven, niet gehinderd door enige kennis.

Heb je heimelijke genoegens? Dingen die volgens je eigen overtuiging ‘fout’ zijn, maar die je jezelf toch af en toe gunt?

Chocola en koffie. Wel koop ik uitsluitend fairtrade en eco. Eigenlijk vind ik dat al dat gesleep met spullen over de aardbol helemaal afgelopen moet zijn. Verder is de auto nog een probleem. Ik heb daar 1-2-3 geen oplossing voor. Voorlopig gebruik ik hem zo weinig mogelijk. GEET van Paul Pantone wil maar niet tot iets levensvatbaars komen en ook de waterstofmotor, waar Frank Colaris mee bezig is, lijkt vooralsnog geen oplossing.

Welke stappen voor een in jouw ogen beter leven denk je in de toekomst te zullen gaan zetten?

Ik wil een stuk effectiever worden. Dat wil zeggen: meer doen in minder tijd en ook stoppen met trekken aan zaken die (nog) niet van plan zijn te bewegen. Verder wil ik werken aan een contrastrijker leven. Bij vlagen werk ik dan 16 uur per dag en op andere momenten doe ik helemaal niets. Dagdromen is een belangrijke bezigheid tijdens dit schijnbaar niets doen. Essentieel om de koers te bepalen voor een volgende werksessie.

Welke tip voor een ‘eigenwijs blij’ leven wil je graag met iedereen delen?

Eigenwijs: informeer jezelf. Geen tv, geen kranten. Wijs nooit iets zonder meer af en neem nooit zomaar iets aan. Blij: doe met name wat je leuk vindt, niet waar je goed in bent of wat veel geld oplevert. Het leukste is natuurlijk alle drie tegelijk doen. Verder is een belangrijk aandachtspunt om vervolgens te focussen op iets wat concreet en haalbaar is en daar veel tijd in te stoppen. Actie! Vergeet niet om de stappen daarna alvast te dromen. Tot slot: stop met mobiel bellen, of ga je op zijn minst verdiepen in de gevolgen van electromagnetische straling.

Benieuwd naar de artikelen van Peter voor Eigenwijs Blij? Op de auteurspagina van Peter vind je een overzicht van al zijn artikelen.

Onze interviewer

Interviewer @ Eigenwijs Blij

Hoe pakken anderen dat nou aan? Onze interviewer laat je kennismaken met onze bloggers en andere mensen met een eigenwijs blije kijk op de wereld.