Mijn inspiratie: de 5 gouden regels van ‘Lord of Misrule’ Rik Mayall
Oh, wat vond ik hem irritant. Kinderachtig. Schreeuwerig. Slapstick. Vies soms (vaak). En toch werd ik gezegend met mini-crushes (van de aard ‘Je ne sais quoi’) op zowel Young One Rick als evil staatsman Alan B’Stard. Met deze twee rollen dwong Rik Mayall mij als tienermeisje omstreeks 1995 tot nadenken over mijn eigen politieke kleur. En verdorie, ineens was ie dood. Pas toen ontdekte ik zijn geweldige ‘5 gouden regels’… Zo, dat waren wel weer genoeg veren voor in je kont Rik!
Wie was Rik Mayall ook alweer?
Rik Mayall is met recht een van de invloedrijkste comedians van zijn generatie. In Nederland is hij vooral bekend van de series The Young Ones en Bottom. Maar eigenlijk vond ik hem zelf in The New Statesman nog veel briljanter. En als Lord Flashheart in Blackadder stal hij bijna de hele show van de toch ook behoorlijk briljante Rowan Atkinson. Zijn stijl: anarchistisch punk hedonisme in overdrive. Of zoiets. Maar ondertussen wel vlijmscherp en prachtig satirisch.
Mijn politieke vorming: Rick, rick, rick… en Alan B’Stard
Roep The Young Ones en de meeste mensen beginnen over ‘die punker met die rode plukken’. Maar, fan van Britse humor die ik ben, ik kijk graag in de confronterende spiegel, vooral als ik mijzelf een beetje uit kan lachen. En dan kijk ik dus naar Rick, een salon-anarchist die zichzelf heel wat vindt omdat hij moeilijke boeken leest. Als je 13 bent, dan is politiek nog best lastig, maar hij plantte een zaadje, met zijn debiele gedweep. Want een rebel zijn, hoe knullig soms ook, is dus best wel kinda cool en alles is beter dan gedwee een van de schaapjes zijn van het systeem. Daar was ik inmiddels wel achter.
De volgende douw die Rik Mayall uitdeelde in zijn bijdrage aan mijn onconventionele politieke opvoeding kwam in de vorm van Alan B’Stard en The New Statesman. Eigenlijk een soort House of Cards avant la lettre. Ik denk dat ik 15 was toen ik deze serie zag, dus helemaal begrijpen doe je het dan niet. Maar vanaf toen wist ik wel: politici kun je maar beter niet voor 100 procent vertrouwen.
De ‘5 golden rules’ van Rik Mayall
En doen viel hij ineens dood neer in 2014. Wat? Hoe? Hoezo? In een heel mooie en fijne documentaire waarin werd teruggeblikt op zijn culturele erfenis kwam ook een toespraak voorbij met zijn ‘5 golden rules’. En die blijken wel heel erg met mijn eigen waarden overeen te komen!
1) All men are equal therefore no one can ever be your genuine superior.
2) It is your future. It is yours to create. Your future is as bright as you make it.
3) Change is a constant of life. So you must never ever lose your wisdom.
4) If you want to live a full and complete human life you have to be free. Freedom is paramount.
5) Love is the answer.
Oftewel: Equality, Opportunity, Wisdom, Freedom and Love!
De invloed van Rik Mayall op mijn dagelijks leven
‘Invloed op mijn dagelijks leven…’ Dat klinkt ineens wel een beetje eng. Maar feit blijft dat de ster in mijn handtekening niets minder is dan een verbastering van het symbool voor anarchie: die ene A in een rondje. En wiens schuld zou dat nou zijn geweest… Hij zou me genadeloos uitlachen vanuit z’n graf, en terecht, hahaha. Maar de ironie van die ster op elk corporate contract dat ik teken met een klant is toch wel weer mooi symbolisch voor mijn innerlijke salon-rebel. Die vijf gouden regels, die raken mij in die zin meer. Onze overkoepelende visie voor de opvoeding van onze dochter is ‘autonomie’. En een beetje lief zijn op micro-, meso- en macroniveau. En verdraaid, dat zijn precies de vijf regels van Rik Mayall. The fuckin’ bastard…
Foto: The Young Ones, BBC, 1982.
Dit artikel is onderdeel van onze serie ‘helden’. Wie is jouw inspiratiebron voor een eigenwijs blij leven?
Geweldig! Ja, ik vond hem ook vies, irritant, intrigerend en leuk tegelijkertijd. Jammer hè, dat je soms pas achteraf beseft wat een wijs persoon iemand was. Die vijf regels zijn prachtig.