Mijn inspiratie: Susan Cain en de emancipatie van de introvert
De meeste van mijn helden begonnen al in mijn tienertijd met hun belangrijke invloed. Ik ontplooide mijzelf, maar ergens bleef iets knagen. Was het raar of zielig dat ik het heerlijk vond om oudjaarsavond in mijn uppie te vieren? Was het wel gezond dat ik liever een avond aan MMORPG Maplestory ‘verspilde’ dan aan bijkletsen in de kroeg? Susan Cain trok in 2012 het juk van deze twijfel in één keer van mijn schouders. Introvert zijn in een extraverte wereld is soms lastig, maar veranderen is nergens voor nodig!
Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking
Susan Cain is een Amerikaanse schrijver die in één klap wereldberoemd werd met haar boek Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking. Quiet wordt niet voor niets gezien als een van de beste non-fictieboeken van 2012. Het is geen zelfhulpboek met wat vage tips, maar veel meer een wetenschappelijke verhandeling over dit thema. En dan helpt het dat Susan Cain een prettige schrijfstijl heeft: zakelijk en beschouwend zonder dat het droog en saai wordt. Ze beschrijft niet alleen de sterke eigenschappen van introverte mensen, maar laat ook zien dat sommige typische extraverte dingen wetenschappelijk gezien totaal niet blijken te werken (brainstormen en kantoortuinen bijvoorbeeld). Geweldig, juist omdat Susan Cain verder kijkt naar het individu en ook beschrijft hoe introversie en extraversie meer in balans zouden kunnen zijn in de maatschappij als geheel.
Quiet ontketende een revolutie in ons huishouden
Quiet maakte indruk. Ik las het boek eind 2012 en dompelde mijzelf daarna een tijd lang onder in alles over introversie en, in het verlengde daarvan, MBTI, de Myers-Briggs Type Indicator. Na jarenlang soul searching viel alles opeens op zijn plek. Ook voor mijn net zo introverte man overigens, waarvoor Quiet een van de weinige boeken was die ik hem ooit succesvol in de handen heb kunnen drukken.
Ik las nog een hele trits andere boeken over introversie, maar geen enkel boek gaf mij de wetenschappelijke basis die Susan Cain mij gaf. Het is heerlijk om sinds die tijd aan te kunnen schuiven bij brainstorms met de wetenschap dat ze niet werken en dat de beste ideeën pas de nacht erop bedacht worden. Ook was het fijn om bevestigd te zien dat ik vooral zzp’er ben geworden om once and for all afscheid te kunnen nemen van de kantoortuin die ik alleen kon trotseren met een koptelefoon met muziek waar ik vervolgens langzaam doof van werd. Het is bovendien heel bevrijdend om te weten dat je niet de enige bent die het liefst met een kleedje om met een boek op de bank krult en stiekem diep van binnen zou willen dat alle familiefeesten gewoon in één keer op één dag per jaar gevierd zouden worden. Wel zo efficiënt immers. Maar verder houd ik van jullie, hoor!
Ook Susan Cain gaat verder met haar revolutie
Sinds ik Quiet heb gelezen, probeer ik hier en daar het ‘evangelie’ te verspreiden, vooral als ik mede-introverten zie worstelen. Susan Cain zit ondertussen ook niet stil. Sinds 2015 heeft ze een stichting, Quiet Revolution, die zich inzet voor introversie-gerelateerde initiatieven op het gebied van opvoeding, onderwijs en werk. En op de dag dat ik dit artikel schrijf lees ik via Twitter dat Susan Cain een nieuw boek heeft geschreven: Quiet Power. Dit boek focust vooral op adolescenten, opvoeding en onderwijs. Met een kind van twee dat weliswaar net zo spraakzaam is als haar moeder, maar vermoedelijk onze introverte genen heeft geërfd is het lezen van Quiet Power naar alle waarschijnlijkheid geen overbodige luxe. Ik heb mijn exemplaar inmiddels besteld. Wordt vervolgd!
Dit artikel is onderdeel van onze serie ‘helden’. Wie is jouw inspiratiebron voor een eigenwijs blij leven?
