Het overkomt ons niet heel erg vaak: dat we een kledingstuk weg moeten doen, omdat het zo erg is versleten, dat het echt ondraagbaar is geworden. Dat dat in het verleden heel anders was, wordt buitengewoon informatief en prettig leesbaar beschreven door Ileen Montijn in haar boek: Tot op de draad, de vele levens van oude kleren.
Een paar weken geleden tijdens de meivakantie ging ik naar het Bevrijdingsfestival in Rotterdam. Altijd gezellig. Op weg naar het festivalterrein moest ik langs de tassencontrole. Heel handig (not) had ik een spuitbus deodorant in mijn tas zitten. En die mocht niet langs de controle. Ik probeerde nog of ik hem toch mocht houden, maar helaas; hij belandde onverbiddelijk in de container. Pijnlijk jammer natuurlijk want hij was nog bijna vol. Het niet hebben van deodorant zette me er wel toe aan om dan maar weer een nieuwe batch zelfmaakdeodorant te knutselen.
Iedereen in Nederland weet dat het een goed idee is om je regelmatig te wassen. Maar wat is precies een goede regelmaat? Er zijn mensen die elke dag meerdere malen douchen, maar er zijn ook voldoende anderen die één of twee maal in de week zichzelf helemaal schoon poetsen. Is elke dag douchen nodig?
Vandaag laat ik je zien hoe je in een paar simpele stappen zogenaamde zoutspray voor lekker verwaaid, beachy haar maakt. Eerlijk gezegd had ik tot een paar weken geleden nog geen zoutspraybehoefte, want zoveel verzorgingsproducten gebruik ik niet voor mijn haar en ik kom vast nog wel ns op t strand binnenkort… totdat ik bij de kapper zat en ze vroeg of ze het in mijn haar mocht sprayen… Wat een geweldig spul :D.
“Kijk eens wat ik hier heb”, zei mijn vriendin Lijsbeth triomfantelijk, “een hoelahoep, gekocht bij de kringloopwinkel, prima workout zonder sportschool, zou jij ook eens moeten proberen.” Nou, dat viel nog niet mee. Zij had inmiddels al ervaring opgedaan en zwaaide de hoepel soepel rond haar middel, maar mij kostte het nog even wat moeite om hem niet onmiddellijk weer op de grond te laten vallen.
Het zal jullie niet ontgaan zijn dat de winter zijn intrede heeft gedaan. IJle, frisse lucht, het geluid van knapperend bevroren gras onder je voeten… Heerlijk! ik hou ervan :). Bij winter hoort bij mij ook ook autoramen krabben, fietsen met vernikkelende vingers omdat ik mijn handschoenen vergeten ben en sinds een paar maanden ook hooitonnen en hooinetten vullen voor mijn vier verzorgpaarden. Weliswaar met werkhandschoenen aan, maar toch steenkoud en een behoorlijke aanslag op je huid. Mijn handjes kunnen daarom wel wat extra verzorging gebruiken. En daarom ben ik opzoek gegaan naar een verpakkingsloos, lang houdbaar, natuurlijk handen inwrijfmiddeltje. Van een vriendin kreeg ik de tip om cacaoboter eens te proberen.
Steeds maar nieuwe kleding kopen is duur en niet nodig. Er is voldoende tweedehands kleding te krijgen. Omdat ik vorig jaar teveel heb uitgegeven, wil ik mezelf dit jaar uitdagen: geen nieuwe kleding kopen voor het hele gezin. Doe jij ook mee?
Soms komen aanvragen om iets te testen echt als geroepen. Zo werd ik uitgenodigd om een Weidewol dekbed en hoofdkussen te testen, precies toen onze dochter toe was aan een grotemensenbed. Mooi toeval! En ik kan niet anders concluderen dan dat ‘onder de wol’ kruipen toch wel echt veel fijner slaapt dan onder een synthetisch dekbed. Ik ben een beetje jaloers.
Kortingscode voor lezers Eigenwijs Blij: 10% korting bij Wollendekbed.nl met de speciale kortingscode.
De laatste tijd verdiep ik me veel in verschillende energiebronnen. En dan vooral in de alternatieven en de duurzaamheidsfactor.
Mede daarom heb ik de lezing van mede-blogger Peter bijgewoond in Haren over zijn struggle met het zelf bouwen van een autarkische woning met de daarbij behorende foto’s, energieschema’s en vooral veel tips. Om diezelfde duurzaamheidsfactor, maar ook de kwaliteit van voedsel en leefomgeving, heb ik 3 jaar geleden mijn magnetron definitief de deur uit gedaan. Maar wat doe ik eigenlijk met mijn pittenkussen? Toch maar weer een kruik gebruiken?
Onlangs werd ik door fotograaf Robert Elsing op de foto gezet voor een reportage in het bookazine Life unlimited. De fotoreportage heet: Trots op mijn grijze haar. Dat was een leuke ervaring. Het heeft me ook aan het denken gezet: ben ik trots op mijn grijze haar? Eigenlijk vind ik dat een beetje gek. Trots ben ik zeker, niet op mijn grijze haar maar wel op de beslissing om mijn grijze haar niet langer te verstoppen.