Veganisme en vegetarisme worden vaak afgedaan als een persoonlijke keuze. Een keuze waar je de allesetende mee lastigvalt, omdat je bij sociale gelegenheden afwijkend bent. Maar hoe persoonlijk is die keuze nou eigenlijk? Door het een persoonlijke keuze te noemen, degradeer je het tot een soort hobby en dat is het toch voor de meeste veganisten toch echt niet.
Hij komt regelmatig ter sprake in gesprekken met een van mijn beste vriendinnen: “Die Jamie Oliver, die moet gewoon een Nobelprijs winnen.” Dat er geen categorie Nobelprijs bestaat die bij hem zou passen, dat negeren we dan maar even. Jamie zorgde niet alleen voor een revolutie in mijn eigen keuken en in de keukens van vele van mijn vrienden: hij blijft zich ook onvermoeid inzetten voor beter, gezonder en lekkerder eten en koken wereldwijd. Met recht onderdeel van het fundament waarop Eigenwijs Blij gebouwd is.
Suzanne blogt sinds januari 2016 voor Eigenwijs Blij. Ze schrijft over het gemak (en de uitdagingen) van het zelf maken van bijvoorbeeld voedsel en schoonmaakartikelen. Verder is ze al van jongs af aan dol op bakken en lekker ‘prutsen’. In dit interview lees je hoe zij ‘eigenwijs blij’ leeft en welke stappen zij nog wil gaan zetten.
Als er iemand is die mij in de afgelopen jaren heeft laten zien dat langdurige scholing niet per se noodzakelijk is voor een slimme geest, dan is het wel Caitlin Moran. Deze Engelse journalist en rebel schrijft al sinds haar tienerjaren voor allerlei magazines en heeft inmiddels al meerdere boeken op haar naam, waaronder How to Be a Woman. Ze neemt zichzelf op de hak waar het kan, maar is snoeihard waar het moet. En dat dan vooral op het gebied van feminisme en economische gelijkheid in het algemeen. Verplicht volgen op Twitter!
Als bewonderaar van David Bowie kon ik er niet omheen. In het Groninger Museum was er een tentoonstelling van het leven en werk van mijn grote held met de titel: ‘David Bowie Is’. Ik ging er heen en kwam terug met een mengsel van blije en verdrietige gevoelens, maar vooral raakte ik voor de zoveelste keer geïnspireerd door dit fenomeen.
Louise blogt sinds februari 2016 voor Eigenwijs Blij. Ze schrijft tot nu toe voornamelijk over veganisme en emancipatie. Verder is het een bezige bij die graag kookt en veel leest. In dit interview lees je hoe zij ‘eigenwijs blij’ leeft en welke stappen zij nog wil gaan zetten.
Oh, wat vond ik hem irritant. Kinderachtig. Schreeuwerig. Slapstick. Vies soms (vaak). En toch werd ik gezegend met mini-crushes (van de aard ‘Je ne sais quoi’) op zowel Young One Rick als evil staatsman Alan B’Stard. Met deze twee rollen dwong Rik Mayall mij als tienermeisje omstreeks 1995 tot nadenken over mijn eigen politieke kleur. En verdorie, ineens was ie dood. Pas toen ontdekte ik zijn geweldige ‘5 gouden regels’… Zo, dat waren wel weer genoeg veren voor in je kont Rik!
Miriam blogt sinds eind 2015 voor Eigenwijs Blij. Ze blogt voornamelijk over mooie initiatieven van anderen die het leven net iets liefdevoller en vriendelijker maken voor mens, dier en milieu. Ze is een enthousiaste hobbykok en draagt graag vintage kleding. In dit interview lees je hoe Miriam ‘eigenwijs blij’ leeft en welke stappen ze nog wil gaan zetten.
Mijn blog van vandaag gaat over kiezen. Niet die dingen in je mond, ik bedoel keuzes maken. Als altijd maak ik tenminste een keer per week een keuze voor een blog onderwerp. Vaak vind ik dat heel makkelijk; granola wordt het vandaag, of.. eh ja! tandpasta. Soms vind ik het moeilijker. Niet alleen vind ik het belangrijk dat een blog een ‘dat maak je lekker zelf’ aspect heeft, ook vind ik het belangrijk dat het onderwerp me op dat moment ook echt bezig houdt. Eigenlijk wilde ik een blog schrijven over even makkelijk zelf jam maken… Lekker hoor, zelfgemaakte jam. Mocht je je daar nu op gaan verheugen… Dat blog schrijf ik vandaag bij nader inzien niet.
Ik was er zo een: ik had het wel een beetje gehad met dat gemiep over feminisme. Tot er ineens iemand in the spotlight werd gezet als nieuwe hoofdredacteur van een blad waarvan ik vond dat ik het interessant zou moeten vinden, maar dat toch nooit vond: Opzij. Ik kocht het eerste nummer met haar aan de leiding, werd direct lid en bleef dat tot ze weer wegging. Margriet van der Linden maakte van mij een born again feminist en plantte in die zin zelfs een van de eerste voorzichtige heipalen van dit blog.