Miljoenen jaren evolutie hebben een heel scala aan vernuftige oplossingen in de natuur opgeleverd. Uitvinders, architecten, kunstenaars en onderzoekers maken daar dankbaar gebruik van. In “Walvissen in de wind – en meer fantastische uitvindingen uit de natuur” laat Elvira Werkman allerlei voorbeelden zien van uitvindingen die op de natuur zijn geïnspireerd. Voor nieuwsgierige kinderen van 8 tot 12. De illustraties zijn van Wendy Panders. Samen met dochter Emily (nu 7,5 en dus eigenlijk net te jong voor dit boek) las ik het en schreef ik deze boekrecensie.
Vogels in de tuin. Wie wil dat nou niet? En dus voeren veel mensen in de winter de mussen, mezen, roodborstjes en allerlei andere vogels wat bij in de tuin. Nuttig, bijvoorbeeld als plaagbestrijding tegen eikenprocessierups, maar ook gewoon erg leuk. Zeker als je kinderen hebt. Sinds kort maakt mijn dochter van 6 foto’s met mijn oude telefoon. Ze probeerde de vogels in onze tuin te fotograferen, maar die zaten te ver van ons raam. Daarom bouwden we samen een voederhuisje voor de vogels in onze tuin, voor vlak bij het raam. Hier ons stappenplan.
In de afgelopen jaren zijn er veel discussies geweest over emancipatie, gender, opvoeden, en de rol die speelgoed daarin speelt. Zelfs minister Ingrid van Engelshoven van Emancipatie heeft zich gemengd in het gesprek en een uitspraak gedaan om speelgoed minder rolbevestigend te maken. Het idee hierachter is dat een opvoeding die niet alleen stoelt op stereotypen en traditionele rolverdelingen binnen het gezin ervoor kan zorgen dat meisjes de mogelijkheden blijven zien om vaker te kiezen voor technische opleidingen.
Het regent. Het sneeuwt. We zijn laat. Ik ben verkouden. Ik ben nog niet goed wakker. Er is altijd wel een excuus waarom ik mijn kind met de auto naar school breng in plaats van met de fiets. Moet ik mij hier schuldig over voelen? Maakt het wezenlijk wat uit? Ik ging een middagje rekenen en soulsearchen.
Niets of niemand brengt zoveel leven, kleur en smaak in de wereld als de bij. Door haar samenwerking met de bloemen, vormt de bij een onmisbare schakel in alles wat leeft. En dat de bij het moeilijk heeft weten we inmiddels. De auteurs en illustratoren van Handboek voor bijenfans hopen met hun boek een ‘generatie levenslange bijenfans te kweken’. Ze willen de jeugd kennis laten maken met de bij. Laten zien hoe mooi en slim de bij is. Wat ze doet om de wereld leefbaar te houden. En hoe hard ze onze hulp nodig heeft om die tol te blijven vervullen. Eens kijken of ze daar in slagen.
Een half jaar geleden las je op dit blog al mijn recensie van het boek “Het verborgen leven van bomen” (voor volwassenen) van Peter Wohlleben. Ik schreef destijds dat je na het lezen van het boek nooit meer langs een boom zult lopen zonder even stil te staan bij wat een boom allemaal kan. Het is een fantastisch boek. Vandaar dat ik erg nieuwsgierig was toen in juni “Het verborgen leven van bomen voor kinderen” verscheen. Uitgever Ploegsma stuurde me een exemplaar om met mijn dochter van 4 te lezen voor deze recensie. Zou deze versie voor kinderen een commerciële truc zijn om eenvoudig een hoop te verdienen? Of slaagt Wohlleben er wederom in om een enthousiast, ontroerend, interessant en inspirerend boek te schrijven?
Tijdens het afdrogen van onze dochter, toen ze krap drie jaar oud was denk ik, was er ineens behoefte aan een woord. Het woord. En ik hoor mijn man iets zeggen in de trant van ‘ook even je plasser’. Intern stort ik in een diepe, donkere tunnel van half verwerkte walging om dit woord uit mijn eigen jeugd. Een paar uur later, onze dochter slaapt al, sta ik in de woonkamer. ‘Kom, we moeten praten.’ Mijn man kijkt mij licht argwanend aan, maar vertrouwt op het feit dat ik nooit een dure fles wijn zou ontkurken voor een onaangenaam gesprek. ‘We moeten het hebben over het woord. Het woord voor haar. Het equivalent van piemel. Het woord dat in het Nederlands niet bestaat. What’s it gonna be?’
Ik wil graag de wereld een klein beetje groener maken. Ik vind het daarom belangrijk dat mijn mini’s zich bewust worden van de natuur en opgroeien met respect voor en kennis van het leven om ons heen. Ik ging op zoek naar manieren om mijn kinderen natuurbewuster te maken en kwam zo OERRR van Natuurmonumenten tegen.
Bevriende moeders onderling, familie, Marktplaats, ruilbeurzen, weggeefhoeken, kringloopwinkels, inzamelingen voor Afrika of Oost-Europa: er is tegenwoordig een heel netwerk aan mogelijkheden waar je terecht kunt met babykleding als je eigen kindje te groot is. Een heel mooi initiatief waarmee je arme moeders (en dus kinderen) in Nederland helpt is Stichting Babyspullen.
Het is zo’n bekend straatbeeld in de herfst… een kapotgewaaide paraplu. De punten treurig stekend uit een vuilnisbak of de paraplu in z’n geheel verfromfraaid liggend op de grond. Inderdaad rijp voor het afval zou je denken, maar weet je dat je van de stof een prachtige verkleedrok voor kinderen kan maken in een paar echt simpele stappen?