Een vegan kookboek more or less speciaal voor mannen en dan geschreven door twee vrouwen. Ik geef toe, dat voelde in eerste instantie een beetje verkeerd. Maar auteurs Lisette Kreischer en Maartje Borst weten heel goed uit te leggen waarom ze voor deze insteek hebben gekozen. En bovendien heb ik nog nooit met zo veel plezier een week lang uit een kookboek gekocht, dan met MAN. EAT. PLANT. Fantastisch.
Een dag nadat we hadden besloten dat ik verantwoordelijk zou worden voor het ‘medicinale’ deel van onze tuin, zag ik The Plant Pharmacy liggen op de salontafel van mijn ouders. Toeval bestaat niet, zou je zeggen. In het boek beschrijft Lisette Kreischer allerlei geneeskrachtige planten en kruiden, inclusief (veganistische) recepten.
Ik kan het mij al bijna niet meer voorstellen, maar een paar jaar geleden bestonden ze nog bijna niet: kookboeken met alleen maar vegan recepten met enkel plantaardige ingrediënten. Een van de weinige Nederlandstalige kookboeken in dit genre was Ecofabulous van Lisette Kreischer. Uitverkocht, maar in 2018 opgefrist en opnieuw uitgebracht. Heeft Ecofabulous de tand des tijds doorstaan? Ik sloeg aan het koken.
Toen ik net met flirten met veganisme begon, las ik op allerlei plekken over jackfruit. Deze vrucht zou na koken een structuur hebben die heel goed het populaire ‘pulled’ vlees benadert. En inderdaad, dat is zo. Ik houd echter helemaal niet van ‘pulled pork’ enzo. Wel erg van stoofvlees. Ik besloot te gaan experimenteren met een stoofschotel (soort van draadjesvlees) met bier. En met succes!
Wanneer ik aan iemand vertel dat ik voor een veganistische levensstijl heb gekozen, dan roept dat bijna altijd een reactie op. De leukste is natuurlijk als blijkt dat mijn gesprekspartner ook een veganist is. Hoe mooi is het om iemand tegen te komen aan wie je niets hoeft uit te leggen en waarmee je direct al zoveel raakvlakken hebt. Maar dat gebeurt helaas niet zo vaak. Soms zijn er mensen die mijn keuze belachelijk maken, direct een defensieve houding aannemen en roepen dat ik het zelf moet weten maar dat zij ‘hun’ stukkie vlees niet laten staan (volgens mij is het stukkie vlees niet van hen, maar van het dier wat er voor dood moest).
