Ongeduldig klop ik met mijn vingers op tafel. ‘Bezig met update 6 van 36. Schakel de computer niet uit.’ Witte letters op een blauw scherm brengen de boodschap luid en duidelijk over. Dit gaat nog even duren. Daaronder een zandlopertje dat maar niet leeggelopen raakt. “Kloteding.” Mijn statement lijkt de gang verder uit het apparaat te halen. Tergend langzaam gaat het apparaat van 6 naar 7 naar 8. Bij 12 begin ik ongeduldig door de kamer te stekkeren… In mijn hoofd ga ik de zinnen af waarmee ik dit bericht zal openen. Iets over haast. En dat ze het langzamer aan moeten doen. Langzaam is beter. Ja man, stukken beter. “Pak die van mij dan”, hoor ik mijn lief roepen vanuit de naastgelegen kamer, “die doet het wel”. Ze bedoelt het vast goed, maar ik ben een getergde Microsoftziel. Daar helpt geen goed woord bij.
Eet en drinkt sinds 1979. Bij voorkeur slow. Doet in biowijn en bijen. Foodblogt wel eens wat. Struint door tuin en natuur.