Eten & Drinken

Red de Tonijn! Eet Tonijn!

Tijdens de Bio-Beurs liepen we nietsvermoedend langs de stand van Fish 4 Ever. Eigenlijk ben ik best gek op een stuk tonijn zo af en toe, maar omdat de tonijn overbevist is en dreigt uit te sterven, eet ik het nooit meer. We reageerden dat ook wat afwachtend toen we werden aangesproken door de Britse oprichter Charles Redfern. Die legde ons in een bevlogen verhaal uit waarom we juist tonijn (en andere vissoorten) moeten blijven eten, om die vissen te redden. Hoe? Blijf lezen.

Steun de kleine lokale vissers om de vis te beschermen

Er zijn vijf soorten tonijn. In de meeste winkels ligt de blauwvintonijn die vooral in de Atlantische oceaan en de Middellandse zee voorkomt en die door zware overbevissing door met name Europese schepen een bedreigde diersoort is geworden (IUCN). Die Europese boten gebruiken grote sleepnetten waarmee ze veel vis tegelijk vangen en tegelijk de bodem van de zee verstoren en veel bijvangst hebben. Omdat de Europese wateren zwaar overbevist zijn, kiezen veel van die vissers er nu voor om voor de kust van Afrika te vissen op onder andere de geelvintonijn. En daardoor komt ook die soort in de problemen (IUCN status ‘gevoelig’) én loopt de lokale bevolking inkomsten mis. Eet je tonijn van een grote Europese firma, dan heb je dus grote kans dat je niet alleen meehelpt een diersoort te laten uitsterven, maar ontneem je tegelijk ook mensen in vaak arme landen hun inkomsten.

En dat terwijl die lokale bevolking vaak kleinschalig werkt met kleine vissersboten en vistechnieken waarbij nauwelijks bijvangst is. Op die manier blijven er altijd genoeg vissen over om de populatie sterk en de visstand gezond te houden. En andere vis- en diersoorten hebben er nauwelijks last van doordat ze geen grote sleepnetten gebruiken.

Fish 4 Ever werkt alleen met dat soort kleine vissers in landen als Oeganda, Senegal en Namibia. Volgens Redfern is het belangrijk dat we (verantwoord gevangen) vis blijven kopen. Want: “If the people that care about fish stop eating fish, we’re stuck with the people that don’t care.” En daar heeft hij een punt. Als we deze verduurzaming van de visserij niet steunen, krijgen de industriële vissers vrij baan en zijn de tonijn én de lokale bevolking de dupe. De Europese boten zullen overbevissen met grote netten, de kleine lokale vissers kunnen steeds minder vangen en worden gedwongen ook met grote netten te werken of ermee te stoppen, en uiteindelijk zullen meer vissoorten met uitsterven bedreigd worden.

Door vanuit Nederland verantwoord en kleinschalig gevangen vis te kopen, steunen we de kleine vissers. Dat biedt hen een inkomen, maar zorgt ook voor politieke druk op de manier hoe ‘reguliere’ vissers werken. Zo hoopt Fish 4 Ever uiteindelijk door economische en politieke druk de visserij te verduurzamen.

In onderstaand filmpje leggen ze het zelf ook even uit en op hun website is nog veel meer informatie te vinden.

De vis van Fish 4 Ever is traceable per blikje

Veel van de vis van Fish 4 Ever heeft geen keurmerk van bijvoorbeeld MSC (Marine Stewardship Council). Volgens Redfern komt dat omdat MSC alleen bij middelgrote en grote vissers kan controleren en niet bij al die kleintjes waar hij mee werkt. Een argument dat ook bij andere keurmerken als Biologisch (Skal Biocontrole), Demeter (stichting Demeter) en EKO (Stichting EKO-keurmerk) langskomt. Al die keuringen kosten tijd en geld en de investering die dat met zich meebrengt zit er voor kleine partijen vaak niet in.

Maar hoe kunnen we dan controleren of het mooie verhaal van Fish 4 Ever klopt? Daarvoor werken ze sinds kort samen met ThisFish. ThisFish is een organisatie die ‘helpt geïnformeerde keuzes te maken over authenticiteit, kwaliteit en duurzaamheid van seafood’. Dat doen ze door ‘de visindustrie transparant te maken en de vissers die goed werken te belonen’. Concreet: Ze maken elke vis traceable via een site.

Achterop mijn pakje ‘Duurzaam gevangen Sardientjes in biologische olijfolie met citroen’ van Fish 4 Ever vind ik een code van ThisFish: C100103. Door die in te vullen op de site krijg ik een hoop informatie over de vissoort, de plek waar die gevangen is, de visser die deze vis gevangen heeft, de datum waarop hij gevangen is, de vismethode en de distributeur die het naar de winkel bracht. Via deze link kun je meekijken met mijn sardientjes. Onderaan kun je zelfs een berichtje sturen naar de visser en de rest in de keten tussen de visser en je bord!

Ik ben verkocht. Dit blikje sardientjes heeft dan geen MSC keurmerk, maar ik weet inmiddels wel dat ze gevangen zijn in de Ria de Arousa in Galicia, Spanje met de Xeito in Galician-vistechniek waarbij alleen kleine boten en netten worden gebruikt door een visser met het pescadeRías certificaat. Ze zijn nog maar sinds kort met de traceerbare vis begonnen en bij sommige vissers en vissoorten gaat dan sneller dan bij anderen. Daarom zijn de codes nu alleen nog maar beschikbaar bij de sardientjes, maar dat zal de aankomende tijd veranderen.

De smaak van Fish 4 Ever

En dan, niet onbelangrijk, de smaak. Van Redfern kregen we op de Bio-Beurs drie verpakkingen van Fish 4 Ever om te testen. Een blik sardientjes, een blik tonijn en een blik anchovis.

We begonnen met de sardientjes. Deze waren lekker stevig en de graatjes waren gemakkelijk te verwijderen. Ze waren minstens net zo lekker als de sardientjes die wij anders wel eens kopen. De ansjovis smaakte vervolgens bijzonder goed in onze pastasaus. Ook hierbij viel het ons op dat ze steviger waren dan wat we gewend waren. De tonijn in olijfolie werd verwerkt in een tonijnsalade. Hierbij hadden we de olijfolie misschien even af moeten gieten. De smaak was echter helemaal top. Met Fish 4 Ever lever je dus absoluut niet in op smaak. En dan ga ik graag voor het merk met het goede verhaal.

Remi van Beekum on LinkedinRemi van Beekum on Twitter
Remi van Beekum
Permacultuur/voedselbos @ De Hommelgaard
In het dagelijks leven is Remi als Kiemfabriek vooral interim marketeer voor bedrijven en organisaties die de wereld wat mooier maken. Soms rond strategie of management en soms met de handen aan de knoppen in bijvoorbeeld campagnes. Thuis heeft Remi samen met Cecile en Emily een eigen voedselbos en permacultuurproject de Hommelgaard in een klein dorpje in Drenthe. Veel artikelen zijn vooral daarop geïnspireerd.