Waarom ik wakker bleef om Hillary Clinton president te zien worden
We hadden het anderhalf jaar geleden al gekscherend tegen elkaar geroepen: als Hillary Clinton het gaat proberen, blijven we samen wakker tijdens Election Night. Mijn mede-feministische vriendin en ik, we vonden het eigenlijk niet meer dan normaal om samen te beleven dat een vrouw eindelijk deze zeer machtige positie zou gaan bekleden. Het zou verdorie nog spannend worden ook. En zo reed ik dinsdagavond om 22 uur naar het huis van mijn vriendin. Ik had een beetje griep. Dat had ik als slecht omen kunnen interpreteren…
Waarom Hillary Clinton als president het verschil maakt: deel 1
Ja, het zou linksom of rechtsom een feest zijn om een vrouw president van de Verenigde Staten te zien worden. Een wereldwijde overwinning op het gebied van gender equality, net als acht jaar geleden voor de zwarte gemeenschap. Niet dat ik per se vind dat een vrouw een betere optie is. Gelijkheid is immers nou juist gelijkheid. Maar het feit dat een vrouw tot president gekozen wordt in het toch behoorlijk conservatieve Amerika: dat is een van de dikste glazen plafonds die ooit aan diggelen zou worden geslagen.
Zo ongeveer alles wat ik hierover denk komt aan de orde in de discussie in dit filmpje:
Mixed feelings
De afgelopen anderhalf jaar heb ik wel getwijfeld. Ineens was daar Bernie Sanders met z’n Feel The Bern die toch wel behoorlijk veel slimmere dingen zijn dan Hillary Clinton en het niet voor niets ver schopte in de Democratische race. Bovendien leken de schandalen zich op te stapelen. Had ik hier nog wel zin in als simpele Europeaan die hier wel de gevolgen van zou voelen, maar verder geen enkele invloed op had?
Waarom Hillary Clinton als president het verschil maakt: deel 2
De vlam werd weer aangewakkerd toen Donald Trump meer en meer gekkigheid de wereld in begon te bazuinen. Het vooruitzicht om dorpsgek Donald Trump president van (nog steeds) het machtigste land ter wereld te zien worden was niet voor niets een schrikbeeld voor velen. Ineens gingen de Amerikaanse verkiezingen om zoveel meer dan om ‘het laatste glazen plafond’. Het ging om de geloofwaardigheid van het democratische systeem. Als een gek democratisch tot president gekozen kan worden, is de huidige financiële crisis nog erger een herhaling van de 30-er jaren dan ik ooit heb durven vrezen. Ik besloot Election Night te omarmen en er hoe dan ook een onvergetelijke nacht van te maken.
American party
Wachten is echter saai en de combinatie slaapgebrek en constant zichzelf herhalende analytici op tv zou wel eens funest kunnen zijn. Daarom bedachten we een culinaire uitdaging voor onszelf. We zouden elke 5 tot 6 kwartier een gerecht maken: één per tijdzone. En zou kroop de nacht aan ons voorbij onder het genot van wodka-chili spaghetti (Eastern Time), nachos (Central Time), Navajo chili (Mountain Time), hipster kale salad (Pacific Time), bosbessencake (Alaskan Time) en kokosijs (Hawaiian Time). But I digress.
0.00 uur: het ziet er goed uit
Met de eerste exit polls beginnen we de nacht goed. Het is spannend, dat is zeker, maar er moeten in mijn ogen toch wel rare dingen gebeuren wil Clinton niet winnen. We nemen een koffie en een Brooklyn biertje en duiken de nacht in met primair CNN en BBC World als hulplijn. Florida, zelf Texas, er kon een wonder gaan gebeuren.
Waarom is dit moment zo belangrijk?
Tijdens de nacht hebben we alle tijd om te bespreken waarom dit eigenlijk zo’n historisch moment voor ons persoonlijk is. Mijn vriendin legt uit: “Omdat het echt tijd is dat een vrouw het belangrijkste politieke ambt ter wereld bekleedt. Merkel, May… De Westerse wereld begint er eindelijk een beetje op te lijken zo. Vrouwelijke leiders op posities die er toe doen. Hierdoor vindt de huidige generatie jongens die opgroeit het steeds normaler om een vrouwelijke leider te hebben.” En voor mijzelf? Astronaut, professor… president van de Verenigde Staten is zo ongeveer de laatste nog uitstaande invulling van de meisjes-mantra ‘You can be anything you want.’ En het is tijd.
5:15, we geven het op
Het was inderdaad tijd. Om 5 uur zien we de meneer van CNN in steeds grotere paniek op county’s van Michigan klikken. Het gaat hem gewoon niet worden, zeggen we tegen elkaar. Ook Twitter is verbijsterd over deze impending doom. We gaan naar bed. En worden de volgende dag rond 12:30 wakker in een andere wereld. In onze ogen een gevaarlijke wereld.
Bang? Dat nooit. Bezorgd? Dat zeker. Een vrouw na een zwarte man is blijkbaar te veel voor de VS. De laatste spasmen van nationalisme als beweging: ook in Amerika plukken ze er de zure vruchten van.
Waar was je toen Donald Trump president werd van de Verenigde Staten? Ik sliep in een logeerbed, had griep, ontbeet met bosbessencake en koffie. Een historisch moment dat de rest van mijn leven gegrift zal staan in mijn geheugen. En daarom bleef ik wakker.
