Ik heb superleuk werk en toch mis ik iets: vrouwelijke collega’s!
Het is een automatisme geworden als ik naar een opleiding of cursus voor mijn werk ga: vrouwen tellen. Vaak valt het vies tegen en ben ik snel uitgeteld want het aantal vrouwen dat in de ICT-sector werkzaam is, is bedroevend laag en neemt zelfs af. Best gek, als je bedenkt dat er geen dag voorbij gaat zonder dat we gebruik maken van computers en techniek, in allerlei beroepen maar ook thuis. Hoe kan het dan dat er zo weinig vrouwen deel uit maken van iets waar niemand aan voorbij kan gaan?
Hoe voor mij de liefde voor ICT ontstond
Een jaar of twintig was ik toen ik mijn eerste echte baan kreeg. Het was in een periode waarin het niet eenvoudig was om werk te krijgen dus ik was bereid om alles aan te pakken wat er op mijn pad kwam. Via een uitzendbureau kwam ik terecht bij een groot accountantskantoor. Er waren daar twee vrouwen van middelbare leeftijd die het pensioenfonds beheerden en ik mocht ze gaan assisteren. Niet bepaald een enerverende omgeving voor een jonge meid maar ach, ik had werk, en achteraf kan ik zeggen dat ik veel van de dames geleerd heb. Ook kreeg ik veel ruimte om zelf van alles te ontdekken en te leren.
Je kunt het je bijna niet meer voorstellen maar het was nog de tijd van computers met kolossen van beeldschermen met enkel groene lettertjes en alleen een start-prompt waar je via DOS allerlei programma’s moest starten. Bij het pensioenfonds stond het apparaat in een apart kamertje en werd genegeerd. De vrouwen van het pensioenfonds rammelden vrolijk verder op hun typemachine en deden de boekhouding op papier. Precies toen is mijn liefde voor automatisering ontstaan. Al snel was ik dat gedoe op die typemachine zat en ontdekte ik Word Perfect. Ook zorgde ik ervoor dat er een boekhoudprogramma kwam en ontdekte ik Excel en leerde ik mezelf formules maken en werkbladen aan elkaar te knopen. Monsterlijke dingen maakte ik maar ik had er erg veel lol in.
Door mijn automatiseringsdrift kwam ik veel in aanraking met de ICT-afdeling. Een geweldig boeiend wereldje vond ik dat. Dus toen ik de kans kreeg om allerlei opleidingen te doen op ICT-gebied, heb ik die kans direct gegrepen. Dat het een mannenwereld was, daar kwam ik ook al snel achter. Op een klas van dertig personen was er vaak, buiten mijzelf, hooguit nog één andere vrouw. Tot mijn verbazing is daar tot op de dag van vandaag is daar nog steeds te weinig verandering in.
Te weinig vrouwen in een mooi beroep
Nog steeds is het zo, bij elke ICT-cursus die ik volg, dat de mannen in de meerderheid zijn. Op school zijn er nog steeds erg weinig meisjes die een bètaopleiding kiezen. En als ze al voor een technische vervolgopleiding kiezen dan is er ook nog een groot aantal wat daarna niet aan het werk gaat in de ICT. Volgens het VHTO is er zelfs een daling in het aantal vrouwen in de ICT. Is dat erg? Ja, dat is erg.
Hilarisch filmpje waarom meisjes niet zouden kunnen programmeren
Er is namelijk genoeg werk in de ICT. De werkgelegenheid in die sector is met 9% gestegen. Bovendien kan niemand er meer omheen. In elk mogelijk vakgebied heb je te maken met ICT. Er blijft ook veel potentieel liggen. Hoewel gelijkwaardig, zijn vrouwen en mannen niet hetzelfde en over het algemeen blijkt dat een gemengde werkvloer betere resultaten oplevert.
Het is ook erg jammer omdat er zoveel leuk en interessant werk is op het gebied van ICT. De banen lopen uiteen van puur prutsen aan techniek tot informatiemanagement en alles wat daar omheen en tussen zit. Van vrouwen wordt vaak gezegd dat ze communicatiever zijn, beter in talen. Programmeren is niet zoveel anders dan een taal leren. Vrouwen zijn vaak wat creatiever. Is het dan niet geweldig als je iets kunt creëren waar een ander weer mee kan werken?
Onderwijs en rolmodellen
De oorzaak voor het tekort aan vrouwen in de ICT is voor een groot deel te vinden in het onderwijs. Meisjes worden nog veel te weinig positief gestimuleerd om met techniek en informatica om te gaan. Al op de basisschool zou programmeren een vak moeten zijn. Kinderen kunnen spelenderwijs zoveel leren. Mede-blogger Remi van Beekum schreef al eens een blog over hoe je kinderen vertrouwd kunt maken met techniek.
Geef op de middelbare school eens echt goed informatica-onderwijs. Laat jonge vrouwen ICT-lessen geven op het VO. Nog te vaak wordt het vak gegeven door een oude grijze man die toevallig ‘iets’ van computers weet. Niet bepaald een rolmodel voor jonge meiden. Maak het flitsend, leuk, spits het toe op interessegebieden van meisjes en vooral: vertel ze dat ze er niet meer mee wegkomen dat ze er niks mee te maken willen hebben. Van horecamedewerker tot automonteur, van bankdirecteur tot schoonheidsspecialiste; ieder werkzaam mens heeft te maken met computers, domotica, informatiestromen en techniek. Het is nu eenmaal onderdeel van ons bestaan geworden.
Dat je met rolmodellen de plank ook mis kunt slaan besefte ik toen ik mijn dochter vroeg of ze Tecna, het techniek-elfje van de Winx Club, niet leuk vond omdat ze de techneut was. Nee zei ze, dat was best cool maar Tecna had het stomste haar en kleding.
Superleuk werk
Zelf ben ik als functioneel beheerder werkzaam in de zorgsector. Mijn collega’s die zorg verlenen aan onze cliënten doen het werk waar het uiteindelijk om gaat. Grote bewondering heb ik voor de professionele en liefdevolle manier waarop zij met de cliënten omgaan. Wat is er dan mooier dan deze ‘handen aan het bed’ te kunnen ondersteunen door o.a. informatiestromen goed te laten verlopen? Het is zo fijn om een storing op te kunnen lossen waardoor een ander weer verder kan met het werk. Het is zo leuk om een oplossing te bedenken waardoor anderen gemakkelijker kunnen werken. ICT is niet één vak. Het bestaat uit zoveel deelgebieden. Het kan toch niet waar zijn dat er niets bij zit wat meisjes en vrouwen leuk vinden?
