Huis & Tuin

Ontspullen: trend of blij tijdverdrijf?

Een mens verzamelt in zijn leven heel wat spullen, sommige waardevol en andere weer gewone prullen om een plek op te leuken. Eens in de zoveel tijd komt er een moment waarop je de behoefte voelt om het een en ander op te ruimen, bijvoorbeeld als je schoonmoeder op visite komt of een vriendin van wie je weet dat ze altijd heel opgeruimd is. Voor mij is een andere reden ontstaan: we hebben verhuisplannen. Deze week had ik het met een collega over het aantal dozen dat ik zou gaan inpakken, ik schatte dat het rond de 20 zouden zijn. Nadat mijn collegaatje weer bijgekomen was van het schaterlachen, sprak ze de profetische woorden: ‘Schat, het worden er eerder 60!’. Dat zette mij aan het denken: heb ik echt zoveel spullen? En erger nog: heb ik ze nodig en waardeer ik wat ik heb?

Oma’s wijsheid

Op internet zijn vele blogs en wijsheden te vinden over ontspullen. Nu vind ik sommige uitspraken allemaal wat ver gaan: ‘overzicht omdat je geen chaos meer om je heen hebt’ of ‘rust en focus om dat je alleen de essentiële spullen om je heen hebt’ of ‘dwangmatig consumeren van spullen’. Ik hou het simpel, mijn oma hanteerde namelijk de gouden regel: ‘Heb je het echt nodig? Zo ja, geef het dan een leuk plekje. Niet nodig? Dan weg ermee…!’ En met die wijsheid heb ik mijn leven ingevuld met spullen. Toch zijn er soms spullen op plekken waarvan ik niet meer weet hoe ze daar gekomen zijn. Dus tijd om te ontspullen naar oma’s wijsheid.

Klein beginnen

Ieder huishouden heeft een plekje, een kastje of een la, waar allerlei rommeltjes in liggen. Nou, die heb ik ook. Sterker nog: ik heb beide. Een la met troep en een kastje met spullen waarvan ik soms de herkomst niet meer weet. Tijd om te ontspullen en dat gaat me makkelijk af! De inhoud van het kastje gaat op de keukentafel, vuilniszak er naast en opruimen maar. Zonder problemen verdwijnt meer dan de helft in de vuilniszak. En dat geeft een goed gevoel. Met het laatje hetzelfde verhaal: batterijen, scharen, kurkentrekkers, pleisters, zalfjes, Mikado(?), theezeefje, aspirines, prikkers… Alles eruit en weg wat niet nodig is. Ook zonder problemen heb ik nu een opgeruimd laatje!

Mijn verslaving

Nu over naar het grotere werk: de inloopkast met de focus op mijn schoenen. En daar wringt letterlijk de schoen. Ik ben namelijk verslaafd aan mijn schoenen en gooi liever niets weg, want stel je voor dat ik een outfitje heb waarbij ik nét die schoenen aan wil die ik dan nét heb weggegooid. Voor alle duidelijkheid: er zijn meerdere paren schoenen die ik al meerdere seizoenen niet aan heb gehad, maar ik wil ze toch niet weggooien vanwege de eerder genoemde reden, zucht… Maar ik ga toch ontspullen met als resultaat: drie paar laarzen gaan op Marktplaats, zeven paar schoenen (van gympies tot hakken) verdwijnen naar de vuilnis en ik heb opeens weer een paar kekke laarsjes teruggevonden die erg leuk zullen staan bij dat ene jurkje! Resultaat: een blij mens.

De Zolder

Dan nog maar een stapje verder: onze zolder. Op onze zolder bewaren we heel veel spullen in de categorie ‘misschien-komen-ze-nog-eens-van-pas’ en ‘als-ze-er-na-twee-jaar-nog-liggen-gaat-het-weg’. Helaas vult de zolder zich alleen maar en komt er bijna niets af. Dus poging drie van het ontspullen. Helaas gaat dit een stuk minder soepel dan het kastje, laatje en zelfs mijn schoenen. Ik kom zo veel spulletjes tegen waar een verhaal of emotie aanhangt, dat het voor geen meter opschiet. Een voorbeeld: een leren jas, ligt waarschijnlijk al meer dan 10 jaar op zolder, nog in goede staat, dus op Marktplaats zou je zeggen. Maar: hier heb ik mijn lief in leren kennen, die kan ik toch niet weg doen! Ander voorbeeld: een doos met spulletjes die twee aparte levens weergeven zoals legerprulletjes, een boekje van mijn oma, een lijstje met buitenlands geld en een trommel met van alles en nog wat. En dan het laatste voorbeeld: ons vintage fitness apparaat. Dat ding ligt waarschijnlijk al meer jaren op zolder, dan dat wij het gebruikt hebben gehad, maar toch ligt ie er nog steeds. De reden? Ik krijg ‘em niet naar beneden vanwege zijn omvang.

Conclusie

Ontspullen volgens oma’s wijsheid gaat me goed af bij kleine ruimtes en overzichtelijk categorieën. Echter als er meerdere categorieën weggegooid moeten worden zoals op een zolder, dan schiet ik in een verlatingsangst-modus. En dat is nu ook juist de drempel die ik over zou moeten als ik de ontspul-goeroes moet geloven. Want heb ik dat leren jasje nog nodig om de herinnering levend te houden? Nee, ik doe ‘em toch niet meer aan en ik ben inmiddels getrouwd. Kan ik zonder de doos met emo-spulletjes? Ja, ze staan namelijk al meerdere jaren op zolder zonder dat ik er naar om heb gekeken. En ons vintage fitness apparaat? Het enige dat ik zou moeten doen is mijn vent van de bank trekken om samen dat ding uit ons leven te verwijderen. Opgeruimd staat netjes!

Dus ontspullen: trend of blij tijdverdrijf? Voor mij een noodzakelijk, maar leuk tijdverdrijf dat van mij een blij mens maakt.

Marjan van Delden on InstagramMarjan van Delden on LinkedinMarjan van Delden on Twitter
Marjan van Delden
Communicatieliefhebber
Houdt van communiceren, marketing, coachen, motiveren en uitdagen en geniet van hardlopen, motorrijden, boeken, schoenen, uiteten, vrienden en vriendinnen.