Tuinieren in een moestuin op de bodem van de zee
Moestuinieren op de bodem van de zee. Klinkt dat niet heel erg futuristisch?! Toch is dat al jaren mijn werkelijkheid bij het tuinieren. Mijn tuin bevindt zich daar waar jaren geleden de golven van de Lauwerszee kolkten.
Bescherming tegen de zee
Na de overstromingen in Zeeland, waar op 31 januari 1953 de watersnoodramp vele slachtoffers maakte, realiseerde men zich in Nederland hoe kwetsbaar we nog steeds zijn tegenover de zee. Naast het bouwen van de Deltawerken in Zeeland, ging men ook andere gebieden beter beschermen. Dit resulteerde in het bouwen van een dam in de Lauwerszee, waardoor vanaf 1969 heel geleidelijk de zoute Lauwerszee veranderde in het zoete Lauwersmeer. Er ontstond een uitgestrekt natuurgebied waar het in alle jaargetijden prachtig is; vooral voor vogelliefhebbers een echt paradijs. Er werden ook huizen gebouwd en rond een van die huizen ligt mijn tuin.
Tuinieren op de zeebodem
Is dat nu gemakkelijk, tuinieren op de zeebodem? Niet echt. De zeebodem bestaat in Nederland uit zand met een beetje klei. Zoals iedereen zal begrijpen, kun je geen groente verbouwen in de zandbak van je kinderen, en dus in eerste instantie ook niet in een tuin op de zeebodem. Er moest dus een laag vruchtbare grond worden aangebracht en later flink worden gemest om tuinieren mogelijk te maken. Maar geleidelijk aan wordt de grond steeds beter en is er steeds meer mogelijk. Alhoewel… iets te diep spitten en de emmertjes en schepjes kunnen uit de kast: onder de dunne laag tuingrond is het nog steeds een zandbak.
Kiezen van gewassen
Tuinieren op de zeebodem heeft dus behoorlijk wat consequenties voor het kiezen van de gewassen die verbouwd gaan worden, en daar ging en gaat nog wel eens wat mis. Bloemkool en spruitjes werden nooit meer dan zielige hoopjes ellende. Waar ik in eerste instantie de oorzaak zocht bij mijn tegenvallende tuindersvaardigheden, las ik later dat bloemkool en spruitjes op zandgrond geen schijn van kans maken. Begin er niet aan. Het is niet jouw schuld, dat ze het niet doen. Wat een opluchting!
Welke grondsoort ligt in jouw tuin?
Het maakt blijkbaar heel veel uit waar je tuin zich bevindt, of je wel of geen succes hebt met sommige gewassen. Het is dus belangrijk om te weten welke grondsoort in jouw tuin ligt. Is het zandgrond, zoals bij mij? Of is het klei of veen, of een mengeling van grondsoorten? Kun je eventueel tegenvallende grond verbeteren, of is dat onmogelijk?
Voorzichtig met bemesten
Voor arme grond is bemesten een goede optie, maar ook daar kun je lelijk mee op de koffie komen. Mijn aardappelplanten in vers bemeste grond bleken na twee weken vakantie zowat uit de grond geëxplodeerd te zijn. Planten van anderhalve meter hoogte waar geen doorkomen meer aan was. Ook met bemesten moet er dus maat gehouden worden en niet alle gewassen vinden het fijn.
Groenten die het goed doen
Is er dan niks positiefs te melden aan tuinieren op de zeebodem? Jawel, hoor. Alle soorten bonen doen het prima, die houden wel van arme grond. En ook de spitskool groeit…ja, als kool natuurlijk. Wortelen hebben in lichte grond minder moeite om goed uit te groeien en doen het ook prima. En laatst las ik dat asperges het geweldig doen op zandgrond, dus dat ga ik binnenkort proberen.
Mijn tuin bij maanlicht
Wat ook geweldig is aan wonen op de bodem van de zee: overal liggen schelpen in de tuin en bij maanlicht lichten die prachtig op. Net of de tuin verlicht wordt door honderden kleine lampjes. Dat is zo’n mooi gezicht, dat zelfs de meest verstokte zandhaas in een romantische stemming komt.
