Toen binnen het blogteam de mail werd verspreid met de vraag wie Amanprana Cocos kokosmeel wilde testen heb ik me spontaan aangemeld. In de zomerperiode heb ik me namelijk regelmatig vergrepen aan kokosnoten, dus ik vond het wel een mooie combinatie. Zou de smaak hetzelfde zijn en hoe zou ik dit kunnen gebruiken in mijn dagelijkse eetpatroon, ik ben namelijk niet zo bakker van koekjes of dergelijke. Dus ik zou het op een andere manier moeten proberen. En dat is gelukt!
Je herkent het vast wel: periodes dat je het gevoel hebt dat je jezelf voorbij holt. Werk druk, thuis druk, ’s avonds druk, geen moment tijd om stil te staan bij zaken die er echt toe doen, zoals je lijf, je lief en je hoofd. In mijn omgeving hoor ik steeds vaker de kreten: ‘burn-out’, ‘stress’, ‘druk-druk-druk’ en ‘geen tijd’! Hidde de Vries, schrijver en bedenker van de 7 Day Recharge, liep tegen dezelfde issues aan en bedacht een effectief programma tegen stress dat de nieuwste technieken met de oudste wijsheden combineert, terwijl de wetenschappelijke onderbouwing nooit uit het oog is verloren. Volgens Hidde helpt het programma om de kwaliteit van mijn en jouw leven te verbeteren. Ik ging op onderzoek uit!
Elk jaar heb ik er wel een paar keer last van: de vrije-dagen-blues. Na een paar heerlijke, vrije dagen heb ik moeite met het vinden van mijn motivatie om weer goed aan de slag te gaan. Vooral dit jaar in de periode vanaf Pasen t/m Pinksteren is mijn motivatie tot een serieus dieptepunt gedaald. Pasen viel vroeg dit jaar, eind maart, maar wat heerlijk. We zijn dat weekend naar Den Haag geweest en hadden de Paasmaandag om ‘zomaar’ lekker thuis te zijn of andere leuke dingen te doen. Het opstarten op de dinsdag na Pasen kostte me nog niet veel moeite: mijn motivatie krijgt een zeven. Vier weken later was het Koningsdag, weer een lekker weekje: twee dagen werken, een dag vrij, twee dagen werken. Motivatie na Koningsdag: een vijf. De week daarna weer twee dagen vrij want Hemelvaartsdag en het eerste mooie weer, dus daar wilde ik van genieten. Maar wel nog even de vrijdag werken, motivatie op die dag een vier. En nu de laatste vrije dag, Tweede Pinksterdag. Straks weer werken. Cijfer voor motivatie… mag een min-cijfer ook?
Voor mijn nieuwe challenge ben ik een week lang in de wereld gedoken van groente en fruit en dan met name de voorgeschreven hoeveelheid die je per dag zou moeten nuttigen. Ik ben zelf niet een enorme fruit-eter. In de winter lukt het me beter dan in de zomer, maar dat heeft vooral te maken met de mandarijnen die in de winter op hun lekkerst zijn. En heel eerlijk gezegd, ik ben er ook nooit mee bezig geweest. Maar daar is (wederom) in een week verandering in gekomen.
Tjonge, de 30-dagen challenge zit er al weer op! Zo lang als het in het begin leek, zo snel is de tijd voorbij gegaan gedurende mijn Real Meal periode. Nog een keer samengevat wat deze levensstijl inhoudt: koolhydraatarm, vetrijk eten zonder voorbewerkte mixjes, pakjes of zakjes. In de praktijk uit zich dit in: geen boterhammen, geen pasta, geen aardappels, maar wel vlees, zuivel, fruit, vet en vooral veel groenten. Het boek ‘De Real Meal Revolutie’ van Tim Noakes, Sally-Ann Creed en Jonno Proudfoot is hierbij mijn houvast geweest voor handige tips en tricks.
De eerste 14 dagen van de Real Meal Challenge zitten er op en ik moet eerlijk bekennen dat het me reuze meevalt. Nog even in het kort wat de challenge ook weer inhoudt: 30 dagen lang eten volgens de richtlijnen van Banting, beschreven in het boek De Real Meal Revolutie van Uitgeverij Atlas Contact. De 10 geboden van deze eetwijze: eet voldoende vet, eet voldoende groente, eet geen tussendoortjes, wees eerlijk, eet niet te veel, eet niet te veel eiwitten, kijk uit voor sluipkoolhydraten, eet niet te veel fruit en noten, let op wat je aan zuivel eet en drinkt en de laatste: hou vol!
Hoera! Ik ben een van de 200 mensen die vanaf 7 maart de uitdaging aangaat om minder suikers en koolhydraten te eten. Met behulp van het boek De Real Meal Revolutie van Tim Noakes, Sally-Ann Creed en Jonno Proudfoot zou dit een peulenschil moeten worden. Maar is dat wel een ‘hoeraatje’ waard?
Aangezien ik bewegen in het algemeen en sport in het bijzonder een heerlijk tijdverdrijf vind, zowel actief als passief, ben ik de uitdaging aangegaan om twee weken lang elke dag 30 minuten te gaan bewegen. Want in een 24-uurs maatschappij waarin alles snel gaat, veel moet en er ook veel afleiding is, is bewegen vaak een ondergeschikt kindje geworden in onze agenda. Tenminste, dat is mijn ervaring. Mijn collega is het met mij eens: hij stelt dat een normaal, werkend mens met een gezin niet altijd toe komt aan die 30 minuten bewegen. Maar klopt deze stelling?
Alles wat met gezondheid te maken heeft, verslind ik. Artikelen over gezonde voeding, blogs met (oma-)tips voor een goede gezondheid, magazines vol mooie reportages over de meest spraakmakende en stoere sporten… Ik geniet er van. Dat is de theoretische kant. Het ‘zelf doen’ is toch een iets ander verhaal. Ja, ik sport regelmatig, eet gevarieerd en let op mijn gezondheid. Maar er is toch een bepaalde ‘comfortzone’. Ik ben geen bungee-jumpende adrenaline junk die haar huid scrubt met zeezout en nee zegt tegen chocolade. Nee, ik ben meer een gemaksmens. Maar om als gemaksmens uit je comfortzone te komen heb je helemaal geen bungeejumptouw nodig. Je kunt veel dichter bij huis beginnen: onder de douche, een koude welteverstaan. Geloof me, de adrenaline pompt door je lijf.