Bij Eigenwijs Blij staan de onderwerpen duurzaamheid, dierenwelzijn, emancipatie, compassie en gezondheid centraal. En hoe je op een positieve manier stappen kunt zetten om een bijdrage te leveren aan een van deze onderwerpen. Veelal zijn mijn challenges gericht op het gezondheidsaspect, maar zoals ik al eens eerder aangaf ben ik bovenal nieuwsgierig naar mensen en het leven dat ze leiden of soms lijden. Dit stukje tekst is een eerbetoon aan mijn vrienden. Heel duurzaam en erg gezond!
Veel mensen weten (nog steeds) niet wat ze gaan stemmen terwijl men meer dan ooit betrokken lijkt bij de tweede kamerverkiezingen. Er is ook echt wel wat te kiezen en het gaat ook over belangrijke thema’s. Stemwijzers helpen je aardig op weg om te bepalen welke partijen bij je eigen ideeën passen, maar dan nog is het goed om niet klakkeloos voor nummer één van je top drie te gaan. Het kan heel verhelderend zijn om de partijprogramma’s erbij te pakken. Omdat ik zelf op een groene partij wil stemmen, maar graag wat meer wilde weten van de partijen die het ‘groenst’ zijn, maakte ik voor Eigenwijs Blij een vergelijk tussen de drie progressieve partijen die daarbij horen: GroenLinks, Partij voor de Dieren en D66.
Het is 8 maart. Internationale vrouwendag. Als ik het er over heb met mensen in mijn omgeving, dan krijg ik vaak opmerkingen in de trant van: “Is dat nou nog nodig?” Daar past maar één antwoord op: “Ja, het is helaas nog steeds nodig.” Was het maar waar dat het een totaal overbodige dag is. Het moment dat alle ongelijkheid tussen man en vrouw de wereld uit is zal ik de eerste zijn die de vlag uitsteekt en champagne drinkend de polonaise danst. Maar ik vrees dat de champagneflutes wat dat betreft nog even in de kast stof mogen blijven vangen.
Eens in de zoveel tijd maak ik voor Eigenwijs Blij een overzicht van artikelen over een specifiek thema. Ik herinnerde mij een artikel van Michiel over dat het leveren van een bijdrage gelukkig maakt. Een mooi aanknopingspunt. Ik dook in de archieven en ontdekte dat veel van onze bloggers op hun eigen manier hadden ervaren hoe je blij wordt van geven. Zo persoonlijk en verschillend, maar toch zo’n consistente boodschap.
Woensdag 8 maart is het Internationale Vrouwendag, de wereldwijde dag waarop aandacht wordt besteed aan de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en tegelijkertijd de reeds behaalde successen worden gevierd. Het thema van dit jaar is ‘Be Bold For Change’ (#BeBoldForChange), onder het mom van ‘genoeg gepraat, tijd voor echte actie’. Wereldwijd is er van alles te doen, zowel online als op fysieke locaties.
Mijn eigenwijs blije loopbaan begon in januari 2016 met 7 dagen koud douchen. Een uitdaging voor iemand die van warmte houdt. Maar ik heb het volgehouden en ervan geleerd en genoten. Het leek de hoofdredacteur van dit blog een goed idee dat ik elke maand een challenge aan zou gaan om daar vervolgens verslag over uit te brengen. Het afgelopen jaar is een mengeling geworden van challenges, testen en uitproberen. Wat heb ik een lol gehad! Voordat ik hiermee begon had ik geen idee hoe dit mijn leven zou beïnvloeden, het ging mij om het ‘lekker schrijven’ vanuit het principe: liever inconsequent goed, dan consequent fout.
Wat bedoelt Karen Armstrong, de schrijfster van deze cursus Compassie in 12 stappen, met de uitdrukking: Zorg voor iedereen? Zoals de vertaler het uit het Engels in het Nederlands heeft vertaald, lijkt het op de slogan van de eerste de beste zorgverzekering in december. Zou er in de oorspronkelijke tekst misschien gestaan hebben: Care for everyone of care for everybody? En dan met de betekenis: Ben je bewust van het bestaan van alle anderen of trek je iets aan van het bestaan van alle anderen.
Hoezo, hoe moet dat? Is er iets mis dan met onze manier van praten? Volgens Karen Armstrong zou dat best wel eens zo kunnen zijn. Onze manier van verbale communicatie heeft vaak veel weg van een competitiestrijd, waarbij degene met de grootste mond gelijk wil hebben en het vaak ook krijgt. Zij vergelijkt die manier van praten met de wijze waarop de democratie bij de oude Grieken functioneerde. Op de volksvergadering was het niet de bedoeling om via onderling overleg tot de beste oplossing voor een probleem te komen, maar iedere spreker verdedigde met verve zijn eigen mening, haalde de mening van anderen vrolijk onderuit, speelde met gratie verbale slagen uit onder de gordel, en… uiteindelijk kreeg degene met het best uitgespeelde ego gelijk. Jawel, Donald Trump kent zijn klassiekers! Je wordt er zomaar president van de Verenigde Staten mee.
Vakanties zijn er om te ontspannen, maar vaak is het ook het moment om je te realiseren ‘is dit nou wat ik wil?’ Vandaar dat ik het tijd vind voor een gouden oude in de spotlights. Ik las behoorlijk veel boeken over geluk vinden in je werk en dergelijke, maar geen enkel boekje was zo praktisch en enthousiasmerend als ‘Ontdek wat je écht wilt en maak daar (je) werk van’ van Brigitte van Tuijl.
Mijn kinderen brachten mij het nieuwtje dat een vriend van hen uit de kast was gekomen. Hoewel, nieuwtje? Het kwam niet echt als donderslag bij heldere hemel. Iedereen om hem heen had het al heel lang vermoed. Het heeft bij mij wel weer wat teweeg gebracht. Blij als ik voor hem ben dat hij daar nu open over durft te zijn roept het wel weer vragen op over hoe wij daar als maatschappij mee omgaan.