Mijn inspiratie: Jools Holland bevrijdt van muzikale hokjes
Ik moet toegeven: toen ik voor deze serie mijn ‘eigenwijs blije helden’ op een rijtje zette, stond Jools Holland er nog niet tussen. Want wat heeft de presentator van een muziekprogramma nou met de thema’s van dit blog te maken? Maar afgelopen Hootenanny, zijn jaarlijkse programma met Oud en Nieuw, gaf de doorslag. Jools Holland bevrijdde mij jaren geleden van het hokjesdenken over de meest universele taal die de mens rijk is: muziek. Als dat niet eigenwijs blij is, dan weet ik het ook niet meer.
Wie was Jools Holland ook alweer?
Je zou Jools Holland kunnen kennen als de pianist van de band Squeeze. En als je alle afleveringen van The Young Ones hebt gezien, dan heb je Jools ook voorbij zien komen. Allemaal leuk en aardig, maar dit artikel draait om zijn televisieprogramma’s Later… with Jools Holland en Hootenanny. Al sinds het begin van de jaren 90 van de vorige eeuw laat hij in zijn programma’s een breed scala aan artiesten optreden. En dat zonder al te veel geklets tussendoor.
1990’s: muzikale hokjes op z’n ergst
Ik was tiener in de jaren 90, het decennium van de subgroepen. Was je alto? Dan mocht je eigenlijk niet naar house luisteren. En een kakker luisterde natuurlijk niet naar grunge. Als Britpopper werd ik toch ook wel geacht de focus op de UK te houden. Gelukkig heeft mijn vader zich daar nooit wat van aangetrokken. Hij luisterde altijd naar alles dat hij leuk of mooi of tof vond en dat doet hij nog steeds. Onderdeel daarvan was het wekelijks opnemen van het heel laat op vrijdagavond uitgezonden programma Later… with Jools Holland waar we vervolgens het ontbijt op de zaterdagochtend mee opfleurden.
Later… with Jools Holland doorbreekt hokjesdenken
Later… with Jools Holland bestaat al sinds 1992 en heeft op moment van schrijven al bijna 300 afleveringen. De mix van in de studio aanwezige artiesten bestaat altijd uit zowel bekende namen als opkomende artiesten: singer-songwriters, popbands, rockbands, blues ensembles… Het komt allemaal voorbij en wordt allemaal met hetzelfde “Ladies and gentlemen, the amazing…” geïntroduceerd. Alle artiesten staan met elkaar in de studio, spelen regelmatig een nummer samen en moeten hun muzikale kunsten vertonen in één take (zing je vals, dan heb je dus pech). Dat zorgt ervoor dat ze (meestal) echt hun best doen.
En zo zag ik door de jaren heen David Bowie in dezelfde show als Oasis, Van Morrison met Blur, Natalie Imbruglia met Nick Cave, Mary J. Blige met Elvis Costello en Hozier met Tom Jones. En ik zag vooral hoeveel respect de artiesten onderling voor elkaar hadden. Soms door elkaar expliciet te complimenteren, soms door een verrassende cover te spelen en soms door een interessante samenwerking. Kylie Minogue samen met Paul McCartney bijvoorbeeld. Langzaam brokkelde mijn muzikale hokjesdenken af en kon ik alle genres waarderen; in alle genres die speciale universele taal verstaan.
Elk nieuw jaar begint met de taal die ons verbindt
Ik ben het programma Later… with Jools Holland de laatste jaren wat uit het oog verloren. Dit jaar ga ik daar eindelijk verandering in brengen. Wat ik wel nog elk jaar kijk is Hootenanny, de Oud-en-Nieuw-show van Jools Holland. Zelfde concept, maar dan met nog meer covers, samenwerkingen en een speciaal moment om middernacht: Auld Lang Syne met doedelzakkende mannen in compleet tenue. In Nederland dus uitgezonden om 1 uur ’s nachts. En dus plop ik om middernacht een fles champagne open en heb ik voor iedereen de beste wensen, maar zorg ik dat ik om 1 uur weer binnen zit. Voor mij begint het nieuwe jaar namelijk een uur later: met Jools Holland en de taal die alle mensen aan elkaar verbindt: muziek.
Dit artikel is onderdeel van onze serie ‘helden’. Wie is jouw inspiratiebron voor een eigenwijs blij leven?
