Slow down & smell the coffee: ode aan koffie zetten met de cafetière
Vroeger vond ik koffie wel lekker, maar echt bijzonder vond ik het niet. Totdat ik de cafetière ontdekte via de vriend van mijn beste vriendin. Ze verbouwden hun huis en ik hielp mee, zo af en toe pauzerend met een kopje koffie uit zo’n intrigerende koffiekan. Ja tuurlijk, het klussen was ook gezellig, maar het ging mij voor een groot deel toch ook om deze koffie…
Auf wiedersehen…
Mijn liefdesrelatie met de cafetière kwam abrupt ten einde toen mijn beste vriendin inclusief vriend en cafetière voor lange tijd verhuisde naar het zuiden van Duitsland. Ik was toen blijkbaar nog niet zo ondernemend om dan zelf maar zo’n ding te nemen, waardoor mijn leven terstond weer gevuld was met onsmakelijke koffie op de werkvloer en het bruine water dat mijn Senseo-apparaat produceerde.
… ich habe dich vermisst!
Gelukkig kwamen mijn vrienden (en dus de cafetière) een paar jaar later weer in Nederland wonen. Ze bleken echter zelf overgestapt op een espressoapparaat. Ook lekker, maar mij hart brak toch een beetje. Het was tijd voor actie. Een dag later stond er een eenpersoons-cafetière in ons eigen huis. En niet veel later ook een variant voor twee personen.
Wat is een cafetière dan precies?
Een cafetière is een koffiepot van glas met daarin een metalen filter. Je schept wat grofgemalen koffie (dus geen filtermaling!) in de koffiepot en giet er water bij dat net niet meer kokend heet is. Vervolgens moet je een minuut of vijf wachten, zodat de koffie kan trekken. Als de koffie lang genoeg heeft kunnen trekken, druk je de filter naar beneden. De koffie gaat door het filter heen terwijl de prut achterblijft. Uitschenken in een kopje en de koffie is klaar om gedronken te worden.
Koffie uit een cafetière is slow en vol van smaak
Sommige mensen vinden koffie uit een cafetière irritant (ja, echt, dat woord), omdat je er best veel handelingen voor moet verrichten en ook nog eens vijf minuten moet wachten. Ze willen op een knop drukken en dan meteen koffie kunnen drinken. Ik vind dit nou juist de betoverende charme van de cafetière. Je komt even verplicht tot rust en over het algemeen is een cafetière ook nog een mooi ding om naar te kijken: helemaal in de lijn met slow leven, verplicht onthaasten en kiezen voor smaak. Want smaak heeft koffie uit een cafetière zeker! De koffie is aromatisch en een beetje poederig. En de geur is wat mij betreft onovertroffen. Ik ga niet voor niks planken zagen, plafonds timmeren en elektriciteitskabels doortrekken natuurlijk.
Niet geschikt voor mensen met een hoog cholesterol
Dat poederige van koffie uit een cafetière is wel meteen ook een potentieel nadeel. Het filter van de cafetière filtert veel maar niet alles. Dat zorgt voor smaak, maar ook voor extra stoffen in je koffie, waaronder cafestol. Deze stof is cholesterolverhogend en bij vijf of zes kopjes per dag ook nog eens slecht voor je lever. Dat je het wel even weet. Voor mij is deze koffie een traktatie die ik een paar keer per week voor mijzelf maak, dus geen probleem. Maar de cafetière is dus niet zo geschikt voor mensen die letterlijk een liter koffie per dag drinken.
Zelf malen of grofgemalen koffie kopen?
Helemaal superlekker wordt koffie als je de koffiebonen zelf maalt. Mijn vrienden deden dat dan ook altijd braaf, met de hand! Ik ben hier dan weer net wat te lui voor. Ik koop mijn koffie voor de cafetière daarom versgemalen bij de koffiewinkel. Let er wel op dat je om een maling voor de cafetière vraagt; deze is namelijk veel grover dan de filtermaling die je in de supermarkt kunt kopen. Gemalen koffie verliest echter snel zijn smaak. Zeker als je maar een of twee keer per week koffie met een cafetière zet, is dat natuurlijk zonde. Mijn oplossing is het bewaren van de koffie in de vriezer. De glazen bakjes van de IKEA blijken hiervoor ideaal.
Met stip mijn favoriete soort koffie
Volgens een blog dat diezelfde beste vriendin eens schreef voor haar werkgever, bestaan er wel 12 manieren om koffie te zetten. De cafetière blijft echter mijn favoriet. Voor mij is het een ideale manier om verplicht te onthaasten en even echt in het moment te zijn: slow down and smell the coffee!
