Blogger Cecile: “Een kwestie van slimme afslagen kiezen”
Cecile Bol is de oprichter en hoofdredacteur van Eigenwijs Blij en schrijft daarnaast heel wat van de artikelen. Ze blogt voornamelijk over voeding, persoonlijke groei, boeken en nieuwe producten. Daarnaast is ze moeder van een dreumes en probeert ze graag dingen uit in de keuken en de moestuin. In dit interview lees je hoe zij ‘eigenwijs blij’ leeft en welke stappen ze nog wil gaan zetten.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Mijn werkende leven breng ik voornamelijk door als zelfstandig ondernemend tekstschrijver met tekstbureau Studio Vuurvogel. Ik schrijf teksten voor print en online voor zowel minder bekende als best bekende organisaties. Hier kan ik echt nog vele jaren mee doorgaan. Daarnaast ben ik natuurlijk hoofdredacteur van Eigenwijs Blij!
In de andere helft van de week ben ik vooral echtgenote (sinds 2009, relatie sinds 2006) en moeder (sinds 2014). In en rond ons huis in een Gronings dorp pruts ik in onze bescheiden moestuin, kook ik steeds duurzamer en gezonder, ontwikkel ik mij stukje bij beetje tot wijnkenner en ben ik verliefd op Griekenland, zon en de geur van tijm.
Wat is jouw manier van ‘eigenwijs blij’ leven? Welke thema’s zijn hierbij voor jou belangrijk?
Tsja, als oprichter van Eigenwijs Blij heb ik de thema’s zelf bedacht en heb ik natuurlijk affiniteit met allemaal. Ik denk wel dat ik het meeste heb met ‘Eten & Drinken‘ en ‘Groei & Gelijkheid‘.
Ik ben, nu ik er zo over denk, wel enorm veel bezig met duurzamer eten. Ik probeer steeds stappen te zetten in de keuken en denk er ook veel over na. Dat doe ik met het oog op zowel dierenwelzijn als gezondheid. Ik ben overtuigd van biologisch voedsel, onbewerkt voedsel, veganisme én de Griekse voedselpiramide. Die vier gaan lang niet altijd samen, maar mijn doel op lange termijn is om tot een persoonlijke voedselpiramide te komen die zo goed als mogelijk verenigbaar is met die vier punten. Dit moet wel een beetje met beleid, omdat ik een dochter van 14 maanden heb. Als ik zelf een half jaar voedingsstoffen mis, dan kan ik dat nog wel corrigeren. Voor haar is een compleet pakket aan voedingsstoffen nu natuurlijk extra essentieel.
Daarnaast leef ik helemaal op van voortgang, innovatie en groei, mits moreel de goede kant op. Ik ben dol op allerlei psychologische modellen, zoals MBTI. En ik ben automatisch een feminist (jarenlang lid van Opzij geweest) simpelweg omdat ik overtuigd ben van het belang van autonomie. Dat is overigens iets heel anders dan individualisme, wat mij betreft. Samen met mijn man probeer ik onze dochter dan ook vooral te laten opgroeien tot autonoom mens. Het besef dat je deze planeet deelt met alle andere levende wezens en dat dit alles is wat we hebben in combinatie met autonoom je eigen keuzes kunnen en mogen maken: ik ben ervan overtuigd dat dat een goed uitgangspunt is voor ieder mens.
Was er een moment in je leven waarop je dacht: nu ga ik het anders doen? Of ging dat geleidelijk of direct van huis uit?
Ik ben gewoon in een aardappel-groente-vlees gezin opgegroeid. We hadden een moestuin en mijn beste vriendje was macrobiotisch, ook al wist ik eigenlijk niet echt wat dat was. Maar daar hield het wel mee op. De verandering kwam in die zin uit mijzelf, hoewel mijn ouders ook veel groener zijn geworden en we elkaar daarin ook wel stimuleren.
Ik verander altijd op twee snelheden tegelijk. Omdat ik supernieuwsgierig ben, spons ik altijd en overal nieuwe ideeën, producten, concepten, trends en Zeitgeisten. En dan is het gewoon een kwestie van slimme afslagen kiezen. Daarbij helpt het natuurlijk wel dat ik zo op vooruitgang en verbetering gefocust ben.
Tot zover veranderen in de eerste versnelling. De grote veranderingen komen bij mij met hevige horten en stoten. Iets kan mij ineens enorm raken en dan moet het echt anders. Op het gebied van dierenwelzijn was dat bijvoorbeeld een bedelbrief van Wakker Dier die ik kreeg op een heel onbewaakt moment (ik was alleen thuis met een diepvriespizza terwijl mijn man een kerstdiner had met zijn werk). De foto van het blije varken in de modder raakte mij zo dat ik direct dezelfde avond donateur ben geworden en sindsdien ook heel veel stappen heb gezet op het gebied van biologisch vlees en meer vegetarisch eten.
Maar het zijn niet altijd zulke knusse privémomenten. Ook zoiets als de ‘New Delhi gang rape’ heeft (gelukkig) heel veel impact en motiveert mij om nog een tandje bij te zetten in het veranderen en verbeteren van mijzelf en de wereld om mij heen.
Heb je heimelijke genoegens? Dingen die volgens je eigen overtuiging ‘fout’ zijn, maar die je jezelf toch af en toe gunt?
Ik schreef al dat ik erg veel houd van Griekenland. Om daar te komen heb je toch wel een vliegtuig nodig. En ik eet daar ook meer vlees dan thuis. Thuis is een blinde vlek de portie kibbeling die ik bijna wekelijks eet. De viskraam bij ons in het dorp maakt gruwelijk lekkere kibbeling. Maar misschien is dat wel iets om langzaam te minderen.
Verder vind ik autorijden leuker dan ik wil toegeven. En dan vooral het geluid van de auto. Ik ben dol op het ‘gesprek’ dat je als bestuurder constant hebt met je auto. Cruise control (wat toch zuinig rijden is) vind ik dan dus ook erg saai. En natuurlijk wil ik ooit een elektrische auto, maar het geluid van een auto op benzine ga ik wel erg missen. Spelletjes van wie het snelste kan optrekken bij het stoplicht zullen nooit meer hetzelfde zijn. Broem-broem!
Welke stappen voor een in jouw ogen beter leven denk je in de toekomst te zullen gaan zetten?
Op het gebied van voeding zou ik wel graag verder willen toewerken naar een (flexi)veganistisch dieet. Met een kleintje van 14 maanden is dat extra uitdagend, maar het kan wel. Ik heb inmiddels zo veel kennis over voedingstoffen dat de excuses en smoesjes een beetje opraken.
Verder zou ik iets meer aan ‘consuminderen’ willen doen. Ik ben zeker niet iemand die elke maand nieuwe kleding koopt, maar ik koop wel erg gemakkelijk keukenspullen, speelgoed en spullen voor in de voorraadkast die we vervolgens niet opeten.
Op macroniveau ben ik waanzinnig geboeid door de ideeën over het onvoorwaardelijke basisinkomen. In eerste instantie leek mij dit een heel dom concept wat alleen maar luiheid zou aanwakkeren, maar hoe meer ik erover lees, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat het onvoorwaardelijke basisinkomen onderdeel is van dat wat er na het kapitalisme en het communisme gaat komen. Ik ben heel benieuwd welk land het als eerste aandurft.
Welke tip voor een ‘eigenwijs blij’ leven wil je graag met iedereen delen?
Blijf nieuwsgierig. Lees, denk en probeer. Pick your battles. Laat je niet afschrikken door merken die het ‘anders’ willen doen, maar die dat niet meteen perfect doen. Perfect bestaat niet en ze doen tenminste iets. Blijf altijd in beweging, verander elke dag en blijf uit die comfort zone. Oh, en probeer je te ontdoen van onnodige spullen. Ik vond het boek ‘Opgeruimd!’ van Marie Kondo echt een verademing.
Benieuwd naar de artikelen van Cecile voor Eigenwijs Blij? Op de auteurspagina van Cecile Bol vind je een overzicht van al haar artikelen.
Leuk om te lezen, Cecile!