Eens in de zoveel tijd maak ik voor Eigenwijs Blij een overzicht van artikelen over een specifiek thema. Ik herinnerde mij een artikel van Michiel over dat het leveren van een bijdrage gelukkig maakt. Een mooi aanknopingspunt. Ik dook in de archieven en ontdekte dat veel van onze bloggers op hun eigen manier hadden ervaren hoe je blij wordt van geven. Zo persoonlijk en verschillend, maar toch zo’n consistente boodschap.
Wat bedoelt Karen Armstrong, de schrijfster van deze cursus Compassie in 12 stappen, met de uitdrukking: Zorg voor iedereen? Zoals de vertaler het uit het Engels in het Nederlands heeft vertaald, lijkt het op de slogan van de eerste de beste zorgverzekering in december. Zou er in de oorspronkelijke tekst misschien gestaan hebben: Care for everyone of care for everybody? En dan met de betekenis: Ben je bewust van het bestaan van alle anderen of trek je iets aan van het bestaan van alle anderen.
Hoezo, hoe moet dat? Is er iets mis dan met onze manier van praten? Volgens Karen Armstrong zou dat best wel eens zo kunnen zijn. Onze manier van verbale communicatie heeft vaak veel weg van een competitiestrijd, waarbij degene met de grootste mond gelijk wil hebben en het vaak ook krijgt. Zij vergelijkt die manier van praten met de wijze waarop de democratie bij de oude Grieken functioneerde. Op de volksvergadering was het niet de bedoeling om via onderling overleg tot de beste oplossing voor een probleem te komen, maar iedere spreker verdedigde met verve zijn eigen mening, haalde de mening van anderen vrolijk onderuit, speelde met gratie verbale slagen uit onder de gordel, en… uiteindelijk kreeg degene met het best uitgespeelde ego gelijk. Jawel, Donald Trump kent zijn klassiekers! Je wordt er zomaar president van de Verenigde Staten mee.
Mijn kinderen brachten mij het nieuwtje dat een vriend van hen uit de kast was gekomen. Hoewel, nieuwtje? Het kwam niet echt als donderslag bij heldere hemel. Iedereen om hem heen had het al heel lang vermoed. Het heeft bij mij wel weer wat teweeg gebracht. Blij als ik voor hem ben dat hij daar nu open over durft te zijn roept het wel weer vragen op over hoe wij daar als maatschappij mee omgaan.
Als er een ding is wat mij persoonlijk heel veel plezier geeft, is het wel dit: ik lees een boek of een artikel, kijk een televisieprogramma over een interessant onderwerp en er worden aspecten belicht, die ik nog niet wist. De verwondering die ik dan kan ervaren over dat onderwerp: ik dacht dat ik er iets van wist, maar het blijkt ineens allemaal heel anders te kunnen zijn. Er gaat een wereld voor me open, fantastisch! Het besef van mijn beperkte kennis geeft op zo’n moment mijn leven kleur.
Hoera, bij deze stap gaan we echt concreet aan de slag: kleine dingen, maar volgens Karen Armstrong enorm belangrijk. Kleine dingen kunnen een groot verschil maken in je eigen leven en dat van anderen. Zij vertelt over haar begintijd in het klooster. Het was een moeizame fase in haar leven, maar een opmerking van haar moeder-overste, die toen op haar sterfbed lag, maakte voor haar een groot verschil.
Het lijkt soms wel totaal absurd dat het nog een issue is in de 21ste eeuw, maar we zijn er helaas nog lang niet op het gebied van mensenrechten, waaronder de rechten van vrouwen. Op Eigenwijs Blij schreven we dan ook vele malen over feminisme en emancipatie. In deze compilatie vind je een overzicht van vrouwenrechten vroeger, nu en in de toekomst, zowel in ons eigen land als ver weg van ons bed (maar hopelijk niet ver weg van ons hoofd en ons hart).
Het voelt bijzonder om bij de vijfde stap naar Compassie een verhaal te vertellen over de man op bovenstaand portret, Bhagwan Sri Rajneesh, en niet in de laatste plaats, omdat Karen Armstrong in haar hele boek over de weg naar meer compassie zijn naam niet één keer noemt. De vijfde stap, mindfulness oftewel opmerkzaamheid, riep bij mij echter onmiddellijk herinneringen op aan een boek wat ik lang geleden las over de leer van Bhagwan.
Op Eigenwijs Blij heb ik al meerdere keren geschreven over MBTI in het algemeen en introversie in het bijzonder. Je moet natuurlijk niet te ver doorslaan in hokjesdenken, maar ik vind het juist erg bevrijdend om met behulp van een begrijpelijk model overzichtelijk te kunnen maken hoe verschillend iedereen is. Wat mij betreft goed voor je eigen persoonlijke groei én voor je empathisch vermogen. Tijd om de artikelen over MBTI en introversie te bundelen in een special.
Als ik single was en op zoek naar een partner dan zou ik het wel weten: ik zou op zoek gaan naar een veganist om mijn dagen mee te slijten. Maar ik ben geen single en ik ben heel toevallig al 32 jaar samen met een heel erg lieve en leuke man die verre van veganistisch in het leven staat. Mijn keuze voor veganisme heeft onmiskenbaar invloed op onze relatie, maar we hebben wel ergere stormen met ons huwelijksbootje doorstaan.