Ik kan het ook niet laten. Al minstens twee jaar beweer ik dat ik geen kookboeken meer mag kopen, maar er is altijd wel een excuus. Zoals het boek Vegan Happiness van Jessica Prescott dat mij tijdens een zwak moment aanstaarde in de plaatselijke kantoorboekhandel. Gelukkig maar, want het is een erg leuk kookboek waar ik inmiddels graag uit kook!
Weer zo’n boek met ‘fuck’ in de titel wat belooft je een stukje dichterbij geluk te brengen. Het klinkt lekker provocerend natuurlijk, maar heb je er qua inhoud ook wat aan? Soms wel, soms niet. Beroepsblogger Mark Manson noemde zijn boek niet voor niets ‘De edele kunst van not giving a fuck’, terwijl ‘De edele kunst van je echt (blij met) jezelf zijn’ de lading van dit grillige ‘anti-zelfhulpboek’ eigenlijk veel beter zou dekken.
Ooit gedroomd zo te vliegen als een vogel? Of de behoefte gehad je op te krullen en in een hoekje te liggen slapen? Wetenschapper en dierenarts Charles Foster ging een stapje verder. Hij ging ver, heel ver, om zelf te ervaren hoe het is om een dier te zijn. Het boek ‘Leven als een beest’ is een rauwe, hoewel soms wat zweverige, ontdekking van de ware aard van de das, de otter, de vos, het edelhert en de gierzwaluw.
Ik ben altijd een beetje laat op shock doc feestjes. Zo zag ik Cowspiracy pas twee jaar na het uitkomen ervan. Maar om What the Health (de opvolger door dezelfde makers) kon ik eigenlijk niet heen: bijna elke celebrity en blogger leek het erover te hebben. Ik ben net veganistisch geworden dus vroeg mij af wat de documentaire mij nog te bieden zou hebben. Zou het net zo’n interne aardverschuiving teweegbrengen als Cowspiracy?
Flirten, verleiden en verliefd worden, dat klinkt niet als een boek over klantrelaties… Maar niks is minder waar. Patrick van Veen schrijft in Verliefd op je klant over het gedrag in zakelijke relaties met als doel ‘iedereen die een product of dienst aanbiedt een spiegel voor te houden’. Kriebels in je buik, slecht slapen en het verlangen naar morgen. Je wilt een zakelijke relatie die je net zo’n plezierig gevoel oplevert, maar dan zonder de slapeloze nachten.
De Franse stijl van opvoeden is een tijdje lang een hot item geweest, Niet gek, want veel elementen van deze stijl maken het leven van zowel kind als ouder heel aangenaam en overzichtelijk. ‘Ja zeggen als het kan, Nee als het moet – de beste opvoedadviezen van Franse ouders’ is de opvolger van het boek ‘Franse kinderen gooien niet met eten’ van Pamela Druckerman. Deel twee blijkt een stuk behapbaarder dan deel een, terwijl de inhoud nagenoeg gelijk is. Dat is makkelijk kiezen dus!
Het begint zo langzamerhand een traditie te worden. Elke zomervakantie lees ik het meest recente boek van econoom Yanis Varoufakis. En elke keer snap ik er enerzijds weer een beetje meer van en blijf ik anderzijds nog erger verbijsterd achter. ‘Adults in the room’ spant op dat vlak de kroon. Hoe hij langzaam de Griekse politiek in werd gezogen en de gang van zaken van Europa van binnenuit kon meemaken leest als een thriller. Spoilers: een happy ending blijft uit.
Het zijn niet de vaakst gelezen artikelen op Eigenwijs Blij, maar ik vind schrijven over kookboeken te leuk om het niet te doen. De afgelopen 2,5 jaar heb ik dan ook meerdere kookboeken getrakteerd op een recensie. Sommige gaan over vegan food, andere over andere groene of anderszins eigenwijze manieren van koken. Ken jij ze al? Wat is jouw favoriete kookboek?
Ik vond het passen bij zowel mijn culinaire interesses als bij een stukje bij beetje meer eigenwijs blije levensstijl: inmaken en jam maken en zulke dingen. Vroeger deed iedereen het, dus moeilijk zou het niet kunnen zijn. En toch bleef ik er maar tegenaan hikken. Ik durfde gewoon niet, bang om twee maanden later potjes vol schimmel open te maken. Of mensen te vergiftigen. En bovendien zijn de meeste recepten zo vreselijk doorsnee… Tot ik las over het boek The Modern Preserver van Kylee Newton. Ik was van plan om het boek voor mijn verjaardag te vragen, maar kon al snel niet meer wachten. Ik probeerde en proefde… en nu is het hek eindelijk van de dam. Wauw!
Vroeger leek alles wel simpeler te zijn. Opvoeden in ieder geval, want je deed gewoon maar wat. Tegenwoordig zijn er zo veel vraagstukken om over na te denken… Zeker met een dochter, want hoe maak je daar nu een beetje een leuke, gezellige, zelfverzekerde feminist van en dan weer zonder door te slaan? Een vriendin van schrijver Chimamanda Ngozi Adichie stelde dezelfde vraag. Adichie antwoordde met een lange brief met daarin vijftien suggesties. Later werd de brief ietwat herschreven tot het manifest ‘Lieve Ijeawele, of Een feministisch manifest in vijftien voorstellen’.