Hoera, bij deze stap gaan we echt concreet aan de slag: kleine dingen, maar volgens Karen Armstrong enorm belangrijk. Kleine dingen kunnen een groot verschil maken in je eigen leven en dat van anderen. Zij vertelt over haar begintijd in het klooster. Het was een moeizame fase in haar leven, maar een opmerking van haar moeder-overste, die toen op haar sterfbed lag, maakte voor haar een groot verschil.
Ik heb zo langzamerhand echt belachelijk veel zelfhulpboeken en studieboeken op het gebied van psychologie gelezen. Wat mij tot nu toe opvalt: zelfhulpboeken geven vaak tips over een specifiek deelgebied, maar vergeten de basis en negeren aangrenzende thema’s; studieboeken geven juist meestal een goede, brede basis, maar zijn weinig praktisch. Met ‘De wijsheid achter emotie en gevoel’ heeft Wendy van Mieghem de gulden middenweg gevonden. Haar prachtig verzorgde boek is veelomvattend, laagdrempelig, maar hier en daar wat te uitleggerig.
Het lijkt soms wel totaal absurd dat het nog een issue is in de 21ste eeuw, maar we zijn er helaas nog lang niet op het gebied van mensenrechten, waaronder de rechten van vrouwen. Op Eigenwijs Blij schreven we dan ook vele malen over feminisme en emancipatie. In deze compilatie vind je een overzicht van vrouwenrechten vroeger, nu en in de toekomst, zowel in ons eigen land als ver weg van ons bed (maar hopelijk niet ver weg van ons hoofd en ons hart).
Het voelt bijzonder om bij de vijfde stap naar Compassie een verhaal te vertellen over de man op bovenstaand portret, Bhagwan Sri Rajneesh, en niet in de laatste plaats, omdat Karen Armstrong in haar hele boek over de weg naar meer compassie zijn naam niet één keer noemt. De vijfde stap, mindfulness oftewel opmerkzaamheid, riep bij mij echter onmiddellijk herinneringen op aan een boek wat ik lang geleden las over de leer van Bhagwan.
Op Eigenwijs Blij heb ik al meerdere keren geschreven over MBTI in het algemeen en introversie in het bijzonder. Je moet natuurlijk niet te ver doorslaan in hokjesdenken, maar ik vind het juist erg bevrijdend om met behulp van een begrijpelijk model overzichtelijk te kunnen maken hoe verschillend iedereen is. Wat mij betreft goed voor je eigen persoonlijke groei én voor je empathisch vermogen. Tijd om de artikelen over MBTI en introversie te bundelen in een special.
Na het terechte overweldigende succes van haar boek Quiet kan Susan Cain in mijn ogen weinig fout doen. Ze heeft het introversie op een positieve, constructieve manier op de kaart gezet. De opvolger, Quiet Power, speciaal voor tieners en adolescenten, stond dan ook al snel in mijn boekenkast. Er staan zeker nuttige tips in het boek, maar helaas is de setting wel erg Amerikaans en de toon wat te knuffelig.
Heel geleidelijk worden de stappen die genomen moeten worden naar een leven met meer compassie iets moeilijker. In de vierde stap wordt de wereld groter en paradoxaal genoeg onvriendelijker. We leren dat de wereld een oord is waar we niet aan lijden kunnen ontsnappen.
Ooit grapte ik semi-serieus aan de eettafel van mijn schoonfamilie: “Het is tegenwoordig makkelijker om een meisje te zijn, want je mag meer dan jongetjes. Tot je 13 wordt, dan pakken ze je alles weer af.” Deze opmerking werd mij niet helemaal in dank afgenomen, maar ik vind het nog steeds. Speel maar lekker met auto’s en klim in bomen, maar zodra je gaat puberen ben je toch vooral een lustobject dat idealiter lief en meegaand moet zijn. Hoe behoed ik mijn eigen dochter in vredesnaam voor dit lot? Ik las ‘21st Century Girls’ van Sue Palmer en werd een stukje wijzer.
Bij Eigenwijs Blij worden we regelmatig uitgenodigd om boeken te recenseren. Zo ook het boek ‘Ja – je innerlijke kompas voor vrede en vrijheid’ van Linda Rood. Om direct in de spirit te komen zei ik meteen ‘ja’ en vond ik een nieuwsgierige blogger. Zij zei echter na een aantal pagina’s alsnog ‘nee’. Het boek is voor een specifiek publiek en de ietwat esoterische, spirituele toon moet je liggen. En zo begon ik zelf aan de (her)ontdekking van mijn innerlijke kompas.
Hoe zie je jezelf? Als bovengemiddeld? Ondergemiddeld misschien? Of precies zoals iedereen? Normaal? Of ben je uniek? ‘Ik ben uniek’ klinkt misschien nogal egocentrisch. Toch is het waar. Volgens Todd Rose is de gemiddelde mens een mythe die wij snel achter ons moeten laten. Ik las veel goede boeken in 2016, maar ‘De mythe van het gemiddelde’ is de baanbrekende eyeopener van het jaar.